Rusland, 24.08.2016
De dag van vertrek uit Moskou richting Perm stond deze dag centraal. Gisteravond hadden wij nagenoeg alles ingepakt, omdat er het één en ander georganiseerd moest worden. 
Eerst hadden wij ontbeten en vervolgens nog even gerelaxt in het hotel, waarna wij doorgingen naar het metrostation om naar het treinstation Moskou Yaroslavsky te gaan. We waren redelijk vroeg waardoor wij drie uur hadden gewacht in de terminal. Opvallend was dat niemand echt zichzelf bezig aan het houden was met vermaak. Niemand was bijvoorbeeld muziek aan het luisteren of een boek aan het lezen. Een uurtje later ging er een pianist spelen in de grote vertrekhal. Door de grote van de vertrekhal was er een extra hard geluid. Het apart, maar heel gaaf!

Inmiddels was het tijd en liepen wij naar het perron 1a. Dit is waar alle lange afstand treinen vertrekken richting het oosten van Rusland. We namen trein 70 richting Chita. De deur van rijtuig 6 was nog gesloten, maar werd al snel geopend. De conductrices waren hoogstwaarschijnlijk rond mijn leeftijd, super behulpzaam en aardig. Ze begrepen vrij weinig van de Deutsche Bahn tickets, echter hadden wij een briefje meegekregen met vertaling. Dat hielp enigszins. 

De blonde conductrice kwam langs met souvenirs. Wij namen niks, maar je kon zien dat ze dat jammer vond. Ik verneem dat zij hier commissie van krijgen. Gezien het gemiddelde inkomen in Rusland kan ik begrijpen dat ieder iets bij wil verdienen. Het ligt namelijk rond de €500 tot €750 gemiddeld per maand. En het werk van een conductrice is echt zwaar, met alle reizigers en de werkzaamheden die zij moeten. Ik heb flink respect voor de mensen die onder de zware werkzaamheden nog kunnen glimlachen, zoals onze conductrices.

De trein is comfortabel, echter wel veel ouder dan de Parijs-Moskou Express. Ik kan nog steeds niet begrijpen hoe luxe die trein was! Ik kan mij goed vermaken hier. Een man kwam net na vertrek vanuit Moskou naar mij toe dat ik met een fotocamera klaar moest gaan staan, want er zou een mooie kerk komen. En dat was zeker zo! Ik was erg blij dat hij het had gezegd. 
Na een korte power nap kregen wij helaas bij het volgende station kamergenoten. We kwamen aan in het plaatsje Yaroslavl. Ik ging hier eruit nog even uit om een ijsje te kopen op het station. Op bepaalde stations stopt de trein langer zodat je even je benen kan strekken of net als ik even iets te kopen. We hebben even samen met onze nieuwe kamergenoten gezeten toen we maar naar het restauratierijtuig zijn gegaan. Hier waren ook weer hele aardige treinstewardessen. Ik had een schnitzel en een sort of patat. Het was niet veel, maar net genoeg en de smaak was vrij goed. Daarnaast hadden we wat Tsjechische pilsjes opgedronken. De serveerster was erg behulpzaam. Op het station waar we tussendoor hadden gestopt waren fruitverkopers. Er is een immense concurrentie tussen de locals om het fruit te verkopen aan de treinpassagiers. 
Ondertussen waren we even gaan kijken of de kamergenoten aan het slapen waren, want we hadden ons dan voorgenomen om nog even terug te gaan naar het restauratierijtuig. En ze waren al aan het slapen. Dus wij gingen terug. In het slaaprijtuig had ik nog wat souvenir klompjes gepakt vanuit Nederland. Die had ik aan de treinstewardessen gegeven. Ze vonden het heel erg leuk en kregen een brede lach op hun gezicht. Leuk! Gezien dat de gemiddelde Russische man hier vrouwen behandelen als vee vonden ze het waarschijnlijk ook leuk te zien dat het ook anders kan. 
Het was vrij gezellig in het restauratierijtuig. Alleen waren er weer een hoop soort vage gasten hier. Ze zien er erg agressief uit. Er was een vrij onverzorgde en onhygiënische man die onwijs dichtbij de treinstewardess ging zitten. Je kon zien dat de treinstewardess dit niet leuk vond. Gelukkig voor haar gingen wij weg dus moest ze opstaan om voor ons de rekening op te stellen. Ze was verlost van die rare gast. Op de terugweg kwamen we onze leuke blonde en brunette treinstewardessen tegen. Ik zei “Privet” (hallo), zei hadden privet terug gezegd en nog iets achteraan. Helaas is de taal moeilijk te begrijpen, maar met veel lachen weten we dat het gewoon goed zit met onze treinstewardessen. Ze zijn in ieder geval de leukste en vrolijkste tot nu toe. 
Het landschap is vanuit Moskou veel boslandschap geweest en veel heuvelachtige weilanden. Af en toe zijn er moerasgebieden, dorpjes hebben doorgaans geen asfaltwegen en zie je veel vervallen gebouwen die wel nog bewoond zijn. 

Rusland, 25.08.2016

Vanochtend werden we al vroeg wakker na een enigszins goede nachtrust. Ik stond al om 06.00 uur naast mijn bed te springen, het hier namelijk heel vroeg licht. Bij de treinstewardess had ik een “Chay” (thee) besteld voor 33 roubles (€0,50). Omdat de Russische beren in ons coupé nog in winterslaap lagen was het nog niet mogelijk om herrie te maken om mijn eigen thee te pakken. Het rijtuig werd regelmatig met een war, sopje schoongemaakt. Erg netjes! 
Het restauratierijtuig ging pas om 09:00 open. Wij gingen rondom die tijd naar het barrijtuig en alle gasten zaten al aan het bier… Bizar. Het ontbijt bestond uit “Blinis” (pannenkoeken) met jam. Ze waren alleen ons vergeten. Na een half uur kwam de hoofdconductrice en vroeg of wij het ontbijt al hadden gehad. Nee dus. Ze hadden ze snel daarna gemaakt. 
De ochtend en middag had ik veel ut het raam zitten staren naar het landschap dat aan mij voorbij ging. Het was erg warm in de trein. Ik was daardoor veel in de gang te vinden, omdat daar de ramen open konden. 
Bij aankomst in Perm moesten wij over de spoorrails lopen om op het perron te komen die grensde aan de ingang van het station. Voor enig moment konden wij Mikail onze tourguide niet vinden. We waren hem blijkbaar voorbij gelopen, want hij was op plaats van bestemming. Ik vertelde dat ik voor de Treinreiswinkel werk en nam ons kort mee naar zijn kantoor waar zijn personeel en vrouw hadden ontmoet en liet foto’s zien van Perm en omgeving. Rond de 70% van de provincie is begroeid met bos. Het is een bos rijk land en ligt onderaan de voet van het Oeralgebergte. Later liet hij nog meer met zijn auto zien van de stad Perm. Persoonlijk vind ik de stad Perm erg mooi. Veel typische Russische kerken en een typisch Russische levensstijl. Het is meer een échte stad die niet onwijs is gerenoveerd net als Moskou. Mikail liet ons de “groene lijn” zien. Dit is een toeristische route die je kan volgen in de stad. Er is een groene lijn geverfd op de straat. Vervolgens reed hij ons naar het hotel Amaks. Een super luxe hotel met een groot restaurant, souvenir shop, bowlingbanen en wellness faciliteiten. De kamers zien er ook heel mooi uit met een minibar gevuld met frisdranken tegen een lage prijs en ze hebben een wasservice. Hier hebben we gelijk gebruik van gemaakt. Het was binnen no-time klaar! Ideaal!!
We gingen even eten in het restaurant waar ik typische Russische gerechten had gegeten. Een bord met vleespasteitjes en een spies met champignons en kip in bladerdeeg opgerold. Het was erg lekker. Het restaurant was in een soort Midden Oosten stijl. 
Ná het eten waren we de groene route gaan lopen. Wij liepen net het hotel uit toen wij de Kama rivier zagen, eerder vandaag passeerde wij de rivier over de brug en zagen we een grote brand bij een treinen die olievaten vervoerde. De stad Perm is oud, maar wel mooi. Er is een mooi park in het centrum en vele winkels. Er waren overigens constant straaljagers die over Perm vlogen. Ik zei nog tegen Nils “De Russen komen!” …of waren die er al? haha. So far een échte aanrader alvast op de route naar Beijing. Morgen de tour naar Perm36 wat de meest bekendste Gulag in Rusland is en naar de ijsgrotten van Kungur. Stay tuned for more!