Rusland, 04.09.2016

De dag van vertrek naar Mongolië. In de ochtend hadden we nog een goed ontbijt in het Baikal Chalet. Het was nog steeds slecht weer. Ik was echt blij met de eerste dag goed weer. Dit gaf ons een goed beeld van het Baikalmeer. De eerste dag zagen we namelijk nog de overkant van het meer. De contouren van de bergen waren net een illusie. De dag van vertrek was echter nat en niet mooi. Toch zijn we nog even in de ochtend naar beneden gelopen om nog even de laatste Russische Roubles te pinnen. Met een poncho was het redelijk goed te doen, maar we keken zeker uit voor de automobilisiten die hard langs reden. Gisteren hadden we net vòòr het chalet een onwijs grote vloedgolf over ons heen gekregen. Terug van het pinautomaat gingen we inpakken en relaxen tot 12:45 uur. Daarna werden we namelijk opgehaald door onze transfergids om richting Irkutsk te gaan. 12:45 gingen we nog even een kop koffie doen in het restaurant van de chalet. We hebben enige tijd moeten wachten op twee Duitse reizigers die de ophaaltijd niet zo nauw hadden genomen. Het was een uur en een kwartier rijden naar Irkutsk. Mooi de tijd om even muziek te luisteren en van het laatste uitzicht genieten van Listvyanka en omgeving.

Aangekomen in Irkutsk was het helaas nog niet gestopt met regenen. De gids had ons de left-luggage service laten zien op het station en zijn vervolgens op de bus gestapt om nog een transfer te krijgen naar Down Town Irkutsk. We hebben hier kort rondgelopen en zijn even een shopping mall ingelopen. Dit was ”Central Market”. Op de bovenste verdieping waren veel fast-food restaurants. Gezien dat we alleen nog ontbijt ophadden hadden wij een pizzapunt besteld en ik had nog een heerlijke koude Piva van 60 roubles (€0,80).

Vanuit het winkelcentrum liepen wij naar Travellers Coffee om Tessa te zien die wij hadden ontmoet in de trein. De Oostenrijkse die in dezelfde coupé zat als de Ieren. Hier had ik nog een ice coffee en een grote club sandwich genuttigd. Ná enige tijd waren we door de regen teruggelopen naar het station. We waren even wat snacks en eten wezen kopen bij de Spar. Het blijkt namelijk dat onze trein van Irkutsk naar Ulaanbaatar geen restauratierijtuig zou hebben.

De straten waren geheel gevuld met water en soms moesten wij rennen om niet nog zo’n vloedgolf van de auto’s over ons heen te krijgen. Op het station hadden we de tassen gepakt en zijn we gaan wachten op de trein. Hier kwamen we nog aan de praat met een Spanjaard die de Trans Mongolië Express ter plaatse zijn tickets regelde. Heel avontuurlijk! Hij voelde zich alleen niet goed en reisde alleen. Ik had nog een een bakje koffie voor ons gehaald en een kopje thee voor de Spanjaard om zich op te warmen. Het was totaal 71 roubles, dus in totaal (€1,-).

Even later stond ons perron op het boord en zijn we naar de trein gelopen. Ik had gelezen hoe hoger het treinnummer is, hoe slechter de treinen zijn. Wij hadden treinnummer 362, dus er waren weinig verwachtingen over de trein. Toen we echter in waren gestapt viel ons alles mee. Het was zelfs luxer dan trein 70. De banken waren zachter en er was een elektronisch boord met het volgende station erop + tijd. In het rijtuig waren onwijs veel reizigers van buiten Rusland. In ons coupé zat een Poolse dame. Later kwam er een man naar ons coupé uit Texas, USA een praatje maken. Het was nog gezellig in de coupé met praten, maar waren al snel na het instappen gaan slapen.