China, 11 september 2016

…de wekker stond om kwart over 6. Het was niet nodig, want we stonden al eerder op. De dagtrip naar de Chinese Muur stond vandaag op het programma. Een hoogtepunt van de reis en een realisatie puntje dat de reis, ná zo’n 9800 kilometer over land te zijn gegaan, echt was afgelopen. We hadden in ieder geval genoeg tijd om een ontbijtje te scoren in het hotel nog.

Kort voordat we met onze tourgids meegingen hadden we Anne en Lindi nog een goede reis gewenst. Het waren ten slotte onze reisvrienden vanaf Siberië al af. Zij gingen vandaag weg, 11 september, met dezelfde vluchttijden als wij die morgen gaan hebben.

Bij de receptie stond onze tourguide al in de starthouding om een telefoontje te plegen naar onze kamer, terwijl wij uiteindelijk al beneden waren… Maar hij had netjes een A4’tje met daarop ‘Dirk van Oosten’ erop staan. De tourbus kon niet het kleine smalle straatje inrijden. Vandaar stond hij te wachten op de grotere weg die aan het kleine smalle straatje vastzat. In de tourbus zaten twee mensen al. Zij kwamen uit de Filipijnen, al dacht ik in eerste instantie dat de man uit Nieuw-Zeeland was. Hij leek sprekend op een Maori. Een kwartiertje later haalde wij reizigers op bij de ambassade van India. Het leek erop of wij drie verstekelingen uit de ambassade hadden gehaald, omdat ze eigenlijk niet op Chinees grondgebied hadden mogen staan. Rondom in de buurt zag ik in ieder geval geen hotel. Maar goed! …nog een kwartier later. Wij haalde de laatste reizigers op voordat wij de weg vervolgde naar alle bezienswaardigheden op onze ‘’Chinese Muur tourdag’. Het waren vier engineers uit Iran. Ontzettend aardig en heel gul. Vanuit Iran hadden ze van allerlei versnaperingen meegenomen. Van zoete sweets tot zoute nootjes. De pistachenoten komen immers uit Iran! Ondanks de enige maagkrampen had ik wel een handje nootjes gepakt. Het weigeren van eten komt overigens ook beledigend over. Dus toen ze iets van ‘safe-food’ aan hadden geboden kon ik geen ‘nee’ zeggen.

De eerste stop op de tour was die bij de Ming Tombes. Dit is waar de grote leider van de Ming Dynastie begraven ligt. Het waren allemaal prachtige tempels. Iets wat ik tijdens mijn eerste bezoek in China niet had gezien. Alhoewel dat Hong Kong was. En ik eigenlijk niet mag noemen als China. Anyway… het uitzicht van boven op de tempel was weer adembenemend. De parken werden door een plaatselijke hovenier nog goed op de schop genomen. Prachtig!

De tour hadden we vervolgd richting de Jade fabriek net buiten Beijing. Het was een bedrijf van de staat. Dat kon je al goed merken toen wij binnenkwamen. Het was namelijk erg netjes ingericht. De Jade mineralen-beelden waren ook allemaal erg mooi. Totdat je op het prijskaartje had gekeken. Dat was even schrikken. Er stonden serieus mega beeldwerken die omgerekend 1 miljoen euro waren. ‘No thank you’ zei Dirk. De kleine beeldjes rond de 5 centimeter groot waren minimaal 30 euro. Het zijn overigens wel échte souvenirs. Alles is zeker te weten ’Made in China’, haha!

In de Jade fabriek gingen wij lunchen. Met zijn allen zaten we rondom een ronde tafel. Op de tafel stond een groot dienblad die je kon ronddraaien. Typisch een Chinese eettafel. Er kwamen vele maaltijden op tafel. Van soep tot chicken sweet ’n sour en van patat tot rijst. Alles was er! Onze medereizigers wisten er wel raad mee. Er was een flinke slachtveld van gemaakt.

Met een volle maag waren wij geheel ready om naar onze eindstreep te gaan …namelijk de Chinese Muur, of op zijn mooie Engelse uitspraak ‘’The Great Wall of China’’. Het duurde nog een klein uurtje voordat wij de muur hadden bereikt. Langzamerhand konden wij vanuit de bus al kleine stukjes muur zien. Iedereen had weer energie gekregen! De Iraniërs zelfs nog meer, want zij gingen de muur opklimmen! Wij als luie Nederlanders hadden gewoon op zijn gemak de kabelbaan a 100 Chinese Yuan genomen. De kabelbaan was ook een leuke ervaring op zich. Ondanks dat het steendruk was, was dit ons eindpunt. Van Hoek van Holland via Moskou, Ulaanbaatar naar Beijing. Moeilijk te realiseren maakte wij ongeveer driehonderd selfies, net zoals de rest. Door de adembenemende uitzichten merkte je vrij weinig van al die mensen. Je werd hooguit door een selfiestick in je ogen geprikt. Ach ja… dat heb je als lange Nederlander in Beijing.

Het ging hard onweren …en gingen toen als de bliksem weg (haha!). Wij waren niet de enige, want samen met nog 30.000 andere mensen probeerde met zijn alle de grote, lange tunnel in te gaan om de kabelbaan naar beneden te nemen. Het duurde een eeuwigheid, want de kabelbaan viel af en toe uit. Vanwege de bliksem? Wij weten het niet, want wij stonden vast in de tunnel. Eenmaal beneden hebben wij een enige tijd gewacht op de mensen uit India, want die stonden helemaal achteraan in de rij. In de bus hadden wij gezellig met de mensen uit de Filipijnen gepraat. Later kwamen de Iraniërs helemaal verzopen van de muur af gewandeld. Tja… die 100 yuans waren het waard, zeker te weten!

In de tourbus waren we met zijn allen aan het grappen dat alle nationaliteiten goed met elkaar op de trip overweg konden. We hadden geconcludeerd dat de wereldleiders ook gewoon op een ‘Chinese Muur tour’ moeten gaan. Misschien gaan ze dan nog ooit met zijn allen door één deur.

De tour was voorbij, dachten wij… Ná ongeveer een uur terugrijden naar Beijing gingen we nog even een theewinkeltje in. Het winkeltje zat midden in een tempelcomplex wat afstamde van de Ming Dynastie …die gasten dronken zeker toen ook al behoorlijk wat thee. Dat werd mij ook duidelijk, want toen wij een klein a6 papiertje kreeg met wat de theetjes allemaal met ons ging doen was ik ook over. Het was goed voor je ogen, hart, energie, lever… ja ja LEVER (misschien wel goed naar het UlanKater verhaal). En eigenlijk alles wat een echte strijder zoals in die tijd nodig had. En wij dus ook!

Oké ná het theehuis had de tourguide geen onverwachte grapjes meer en waren we écht afgedropped bij het hotel. Het was een prachtige dag! En een geweldige afsluiting van een 25-daagse reis over land naar Beijing toe. Het was één van mijn dromen en ik heb het mogen meemaken. Fantastic!

China, 12 september 2016

De dag van vertrek terug naar Nederland. Nog steeds ná 25 dagen was het een apart gevoel om binnen 10 uur weer terug op Nederlandse bodem te staan. Kort na het ontbijt werden we opgehaald door onze taxichauffeur. Die overigens goed op tijd was! Richting de luchthaven kwamen we langzamerhand in de ochtendspits van Beijing. De smog stond aan de horizon. Niet gek dat de meerderheid van de locals hier met een mondkapje lopen.

Prima op tijd kwamen wij aan op Beijing Capital Airport. De security-check was meteen bij de ingang. Het verliep onwijs soepel. Ná de laatste yuans te hebben uitgegeven liepen we naar de gate toe waar de KLM vliegtuig al stond. De crew kwam net van de vorige vlucht af en werd door een nieuwe crew gewisseld. De vlucht was erg goed. Met een aardige stewardess die mij had verzorgd voor de nodige Cabernet Sauvignon Shiraz rode wijntjes was de vlucht in no-time voorbij. Rond 15:00 Nederlandse tijd stonden we op Nederlandse bodem. Onze backpacks waren er snel en toen het laatste treintraject van Schiphol Airport naar Hoek van Holland Haven. Waar de gehele reis was begonnen. Been there done that! It was great!