Dag 19 Stadstour Cayenne – woensdag 27 november 2019
Gezien wij niet verbleven in Cayenne zijn wij voor een stadstour naar de hoofdstad gereden. Al vroeg waren wij op pad, althans wij hadden vroeg op pad moeten zijn. De chauffeur was namelijk een uur te laat, bizar. Vanuit Kourou is het ongeveer 1 uur rijden naar Cayenne. Bij het binnenrijden van de stad vertelde Jane dat we de markt zouden bezoeken, máár dat wij absoluut de brug bij de markt overgingen, aangezien dat achter de brug een mega gevaarlijke buurt zou zijn (zelfs overdag!). Leuke binnenkomer, haha! Ook vertelde zij dat hier veel Surinamers werken op de markt die Frans tegen je praten, dus dat je moet uitkijken dat je niks verkeerd zeg over die mensen, want ze verstaan je. Het zijn voornamelijk Surinamers, Guyaanse en Haïtiaanse mensen die hier de weekmarkt runnen. De gebouwen in Cayenne hebben een koloniale karakteristiek. Met 51.000+ inwoners is het wel een stad, al voel je je net in een dorp lopen. In de middag bij de waterkant had de groep zich gesplitst en ging ieder even z’n eigen gang. Sven en ik gingen een pizza scoren bij een pizzeria die aan de palmentuin lag. Hier had ik weer een Pizza Calzone besteld. Al duurde dat wel even. Ook hier spreken ze nagenoeg geen Engels, zelfs mensen van mijn leeftijd! Wij zaten dus met Google Translate onze bestelling te plaatsen. Het eten was heel goed te doen. Ná het eten waren we de berg opgegaan waar het fort staat van Cayenne. Nou ja… Fort? Mogen wij het een fort noemen? Meer een ruïne. Hier hadden wij wel prachtig uitzicht over de stad. Aangezien we in eerste instantie pas om half 8 opgehaald zouden worden hebben wij hier even zitten chillen. Er was niemand, dus het was even mogelijk om minder alert te zijn dat m’n rugzak gestolen zou worden, haha.

In de verte zagen wij een regenbui aankomen en zijn toen naar een café gegaan (ook aan de palmentuin) waar wij eerder die dag een colaatje ophadden. Ik maakte nog een kort rondje alleen in de stad. Sven bleef bij het café. Terwijl ikzelf nog een rondje aan het lopen was kwam ik in een zijstraatje terecht waar ongeveer 20 blanke Franse politieagenten met mega geweren stonden. Ik geloof dat ze hier ergens een inval gingen plegen. Aan de ene kant voel je je een soort van veilig en aan de andere kant denk je ”als hier nu de pleuris uitbreekt ben ik écht ten dode opgeschreven”. Afijn, ik liep terug naar het café. Hier hebben wij met Wijnand een paar Caipirinha’s op. Met de mensen uit de groep die ook in het café zaten hadden we kort overlegd dat we wellicht iets eerder terug naar Kourou zouden kunnen. Met Jane en de rest van de groep hadden wij dit ook afgestemd, dus gingen wij eerder terug naar het hotel. Als ik de stad Cayenne moet beschrijven is het een stad die nog niet gewend is aan toerisme. Al hebben ze wel wat souvenirwinkeltjes, maar de taalbarrière is nog groot. Al is het wel Frankrijk, dus wie weet dat de Frans-Guyaanse mensen net zo koppig zijn als het Franse vasteland. Het is niet een stad waar ik snel nog een keer heen zou gaan. Wat ik overigens wel bij Paramaribo had. All-in-all was ik nog een soort van blij dat wij in het Van Der Valk van Kourou zaten. In het hotel had ik nog een Chicken Thai Curry gegeten. De serveerster vroeg ik nog wat extra pepers zou willen hebben en ging hard lachen. Kort ná het eten zijn we vroeg gaan slapen. De volgende dag hadden wij namelijk een dagtrip naar de Duivels Eilanden gepland staan.