Dutchpioneer.nl

Dag 6 – Adembenemend Abu Simbel

De dag begon behoorlijk vroeg. Om kwart voor 4 stond ik op en kwart over 4 zaten wij in de bus richting Abu Simbel. In de ontbijtzaal kregen wij een groot lunchpakket mee met 6 hartige broodjes, 2 zoete broodjes, sinaasappel, 2 bananen, chips en water. Veel mensen hadden d’r kussen vanuit de hut meegenomen om in de bus nog verder te gaan slapen. Toen we eenmaal de stad van Aswan uit waren maakte het landschap plaats voor de woestijn. De koperen ploert kwam rond half 7 op, het was een bijzonder gezicht in de middle of nowhere. De afstand van Aswan naar Abu Simbel was maar liefst 280 kilometer enkele reis! De asfalt weg er naartoe was wel 1 van de betere die we tijdens de reis hadden gezien.

Bij Abu Simbel werden wij verrast door een adembenemend mooi bouwwerk ter ere van de machtige Ramses II samen met zijn vrouw Nefertari. Het bouwwerk komt uit 13e eeuw voor Christus. Met de bouw van de Aswan Dam in 1960 zou het betekenen dat het bouwwerk onder water zou lopen met de komst van het Nassermeer. UNESCO werelderfgoed organisatie heeft er toen voor gezorgd dat de tempel naar een hoger gelegen gebied werd verplaatst. Het is een project geweest waar je u tegen zegt. Op de tempel zie je 4 beelden van Ramses II, elke met een andere leeftijd. Het eerste beeld was die 60 jaar, tweede 70 jaar, derde 80 jaar en de vierde 90 jaar. Binnen de tempel was ook erg indrukwekkend. Je zag veel oorlogs muurtekeningen van de machtige Ramses II. De kleinere tempel die ernaast staat is ter eren van zijn mooiste vrouw Nefertari. Klinkt een beetje gek voor iemand die meer dan 160 vrouwen had, haha! Reda vertelde elke keer als hij weer bij Abu Simbel komt dat er altijd 2 Valken boven de tempels vliegen. Hij wist niet hoe dat komt, maar dat het wel apart is. Bij het betreden van de tempel van Ramses II vond ik een veer van een valk met een prachtige kleur. Het leek wel een teken. Veren hadden speciale betekenis in oud Egypte.

Er stond behoorlijk wat wind bij het Nassermeer. Hier en daar vlogen verschillende hoeden en petten van menig toerist van hun hoofd. Het was tijd om terug te gaan. Aangezien het licht was konden we nu heel de weg naar buiten kijken. Reda vertelde dat door de oorlog in Oekraïne sinds een jaar een project gaande is om tarwe te verbouwen midden in de woestijn. Het was heel gek om in alle droogte van de woestijn grote ronde groene plekken te zien met tarwe erop. Door de aftakking van de Nijl is er voldoende water om er een groene oase van te maken aan tarwe.

In de avond hadden we een Egyptische avond. Ik had mijn Egyptische mannen jurk aangedaan die ik tegen mijn wil had gekocht in Kom Ombo. Na het diner was er in de bar nog een avond met dansen en muziek. Reda had onder andere zijn Egyptische mannen jurk aan en ze vonden het geweldig dat ik er ook 1 aan had. Die avond weet ik niet meer zoveel van. Heb veel staan dansen en aardig wat ouzo shots op. Het duurde daarom niet lang dat ik in slaap viel toen ik eenmaal in mijn kamer was.

Dag 7 – Esna en een koetstocht door Luxor

De ochtend begon wat moeilijk door de vele ouzo shots. Het werd mij al snel duidelijk dat ik een flinke show had opgevoerd en dat ik met heel de Chinese groep heb staan dansen. Iedereen vond het vermakelijk zeiden ze. Met de boot hadden we koers gezet naar Esna. Een authentiek plaatsje vlak voor de grote rivier sluis op de Nijl. We bezochten hier Esna Tempel. De bouw van de tempel begon in het Nieuwe Rijk, maar werd later vervangen in Ptolemaeïsche tijd toen de Romeinse keizer Decius aan de macht was. De tempel is veel lager gelegen dan de huidige stad. Er zijn vermoedelijk nog meer tempels onder de grond waar momenteel huizen gebouwd opstaan. Ze zijn daarom hier nog steeds op zoek naar “nieuwe” tempels. We liepen terug naar de boot en gingen kort daarna insluizen. Het was niet overdreven maar denk dat we maar liefst 10 meter waren gezakt in de sluis. Ik had nog een duik in het zwembad genomen. Ik heb nog nooit zo’n koud bad gehad. Later had ik nog even bij het zwembad gelegen. Het was een vrij relaxed middagje.

Eenmaal in Luxor te zijn aangekomen gingen wij per bus met onze gids Hany naar het centrum voor een paardenkoetstocht. Hany vertelde wat leuke feitjes van Egypte. Zo heeft de McDonalds in Egypte geen Wi-Fi; er gingen namelijk heel veel Egyptenaren heen om er te internetten zonder iets te bestellen en zaten daar dan vaak urenlang achter elkaar. Daarnaast vertelde Hany dat treinen in Egypte altijd te laat zijn. Wanneer een trein ongeveer 30 minuten te laat is dan zeggen de Egyptenaren “de trein is op tijd!”. 

De paarden koets tocht was echt heel gaaf door Luxor. De paarden zagen er goed verzorgd uit. We reden door straatjes heen waar je normaal gesproken niet 1, 2, 3 zelf naartoe zou gaan. Luxor is oud en de appartementencomplexen zijn vaak niet netjes afgewerkt. De elektriciteitsdraden liepen ook van hot naar her. De geuren in de straten zijn vrij bijzonder, ondanks dat ik weinig ruik, ruik ik dit wel. De stad kwam tot leven in de namiddag. Veel mensen zaten bij Luxor tempel in de grasperkjes. Ze weten hier alleen niet wat opruimen is, want op de lege plekjes in de grasperkjes lagen verschillend plastic materiaal van etenswaren. We reden langs het centraal station van Luxor wat wel echt prachtig mooi was. Het was een geslaagde tocht. 

Hany vertelde op de terugweg dat de Arabische Lente ofwel revolutie van Egypte in 2011 het land Ethiopië de kans zag om de Grote Renaissance Dam te bouwen. De dam is gebouwd om elektrische tijd op te wekken, echter was Egypte niet blij met het besluit. Het zou betekenen dat het flora en fauna aan de Nijl zou uitsterven en dat er geen krokodillen of Nijlpaarden meer in de Nijl in Egypte zullen zijn. Een groot deel van het water van de Nijl komt uit het Victoriameer en Ethiopië. Het conflict was zodanig hoog opgelopen tussen de twee landen dat Egypte had besloten het leger te sturen met tanks en gevechtsvliegtuigen richting Ethiopië aan de grens van Soedan. Dit zorgde ervoor dat het de-escaleerde. Voor Egypte was het een groot voordeel dat er een technisch probleem aan de dam was dat niet op korte termijn opgelost kon worden.

Terug op de boot ging naar de eetzaal voor het galgemaal. Atef, de vriendelijke ober, had ik nog een fooitje gegeven. Hij was heel blij ermee. Ze hadden een heerlijke kippensoep die avond en heb er meerdere kommetjes van genomen. Na afloop had ik de rekening betaald van de bar. Ik was bang dat het een dure rekening zou worden, maar ik was slechts €106,- kwijt voor heel de week! Het is sowieso 1 van mijn goedkoopste rondreizen geweest allertijden. Er was nog een buikdansshow in de bar, echter vond ik het wel welletjes en ging mijn koffer inpakken en slapen voor de grote reisdag! 

Dag 8 – De terugreis naar Amsterdam

Voor reizigers geen lange uitslaap sessies, want ook vandaag was weer vroeg dag. Om 6 uur was ik wakker om nog even de laatste dingetjes in te pakken in m’n koffer. Om 7 uur werd het laatste ontbijt maaltijd geserveerd. Hier had ik een flink ontbijt op met aardappeltjes en worstjes. Ik nam afscheid van mijn eettafel vrienden en de vriendelijke ober Atef. Van Atef kregen we nog een lunchpakket mee voor onderweg naar Hurghada. Het was weer net zo uitgebreid als onze lunchpakket toen we naar Abu Simbel waren gegaan. Op de parkeerplaats hadden we afscheid genomen van onze vrolijke gids Hany. Er gingen 4 bussen richting Hurghada, 3 voor de airport en 1 bus met mensen die nog een week in Hurghada bleven. Ik was toch wel klein beetje jaloers op de 4e bus, haha! Van het groene landschap in de buitengebieden van Luxor reden wij richting de dorre woestijn tussen Qina en Hurghada. Dit gebied is wat de meeste mensen ook verwachten van Egypte. Eén grote zandbak met rotsformaties. Halverwege stopte wij voor een kleine pauze. Hier stonden kleine kinderen met kleine geitjes onder hun armen. Uiteraard voor een foto voor een euro. Het zit er al vroeg in bij die kinderen om een echte geldwolf te worden.

Op de luchthaven aangekomen konden we nog niet naar binnen, omdat we er te vroeg waren. Mijn medereisgenoten nodigde mij uit voor een potje regenwormen (een reisspelletje). Dit was samen met een Nederlands stel van mijn leeftijd en 2 broers uit Costa Rica (Fray was 29 jaar en z’n broertje Luciano denk 15 jaar). Het was een leuk tijdverdrijf. Fray woont in Haarlem en werkt als expat. Zijn moeder en z’n broertje bezoekte hem in Nederland en gingen samen op de Nijlcruise. Maar nog even terug naar het regenwormen; het spelletje was nog niet afgelopen, echter hadden we groen licht om de luchthaven in te gaan. De eerste bagagecontroles diende alles door de scanner heen te gaan, dus ook je ruimbagage. Daarna kon je je bagage inchecken en doorgaan naar de paspoortcontrole. Eenmaal door de paspoortcontrole diende wij nogmaals de bagagecontrole te doen. Het was allemaal erg streng. Door alle controles heen liep nagenoeg de meerderheid van de groep richting de Burger King die op de luchthaven zat. Ik kon mij er echt op verheugen in een kipburger. Het was heerlijk! Het potje regenwormen hebben we later voortgezet, uiteraard had ik niet gewonnen. Dat spel is niet voor mij gemaakt om te winnen, haha!

Aan boord kregen wij te horen dat de vlucht 5,5 uur duurde i.p.v. 4,5 uur door heftige tegenwind. Helaas. Maar dat uurtje extra kan er ook nog wel bij op zo’n mega reis. Met de food en drink service had ik weer een heerlijke kroket met een heerlijke La Chouffe biertje gescoord. Nog even goed de reis afsluiten. Op Schiphol was mijn koffer al snel op de bagageband. Het verliep soepel. Ik zat binnen no-time in mijn auto op P3 lang parkeren. Het was een hele gave reis. Het is zeker het aanraden waard! 

Komende reis is een reis door Europa. Van Praag naar Brno (Tsjechië), Bratislava (Slowakije), Boedapest (Hongarije), Wenen (Oostenrijk), Vaticaanstad en Rome (Italië). Dan maak ik gebruik van het vliegtuig en (nacht)treinen. Ook dan zal ik uiteraard weer gaan bloggen en jullie het mooist van al deze landen laten zien. Zie jullie weer in mei 2023! Stay tuned!

Dag 4 – Varen over de Nijl naar Kom Ombo

Het was prachtig wakker worden. Ik deed de gordijnen open en het was al licht. De groene oevers van de Nijl passeerde voorbij. Na een douche liep ik naar de ontbijtzaal voor een stevig ontbijt, want de biertjes van de avond ervoor voelde ik wel. Later op het zonnedek kon je door Reda de gids je naam laten vertalen naar het oud Egyptisch. Hij vertelde daarbij wat al je letters betekenen. De man van het winkeltje aan boord zat er ook bij; bij hem kon je namelijk een sieraad maken met je Egyptische naam. Even later was er een brandoefening, waarbij de bemanning zowat een show opvoerde in geval van nood. Ondertussen zat ik mijn blog te typen, terwijl ik zat te genieten van de prachtige landschappen die aan mij voorbij gingen. Tussen het ontbijt en de lunch kregen we nog een “snack” op het zonnedek. Het was namelijk een flinke snack, patat met een hamburger broodje en vlees erop. Het was heerlijk! Al had ik het idee dat de lunch niet veel later kwam. Ik zat dus goed vol! 

In de middag kwamen wij aan in het plaatsje Kom Ombo. De tempel grenst aan de kade waar wij aanmeerden met onze cruiseboot. Het is een vrij bijzondere tempel. Hier worden namelijk twee Egyptische goden geëerd; Horus de Valkengod en Sobek de Krokodillengod. De tempel dateert eveneens als de tempels in Luxor uit de 18e dynastie van het Nieuwe Rijk. Het was een vrij mooie tempel, waarbij veel van de Egyptische afbeeldingen op de muur nog goed in tact waren. We hadden hier anderhalf uur en waren lopend van de boot naar de tempel gegaan. Aan de tempel zat het Krokodillen Museum waar je gemummificeerde krokodillen kon bewonderen. Vanuit het museum liep ik terug naar de boot. Helaas kwam ik onderweg een verkoper tegen die aan mij zo’n Egyptische mannen jurk ofwel Djellaba wilden verkopen. Hij gaf die jurk in mijn hand en kreeg die vent niet meer van mij af. Ik zei dat ik hem niet wilden kopen. Meerdere malen probeerde ik die jurk neer te leggen, maar kreeg de kans zelfs niet, haha! Hij begon met €10,- en ging steeds lager, maar ik wilden hem gewoon niet. Tot slot was ik er klaar mee en heb ik dat ding gewoon gekocht voor €5,-, zodat ik van hem af was. Onder mom agressief verkopen was deze man een ster.

Terug aan boord ging ik weer naar het zonnedek. Vanaf Kom Ombo werd het landschap iets meer woestijnachtig. Een bemanningslid liep naar mij toe en vertelde dat hij van het massageteam was om ze te verkopen aan boord. Hij vertelde dat de eerste massage gratis is van 15 minuten lang. Ik dacht wellicht is het wel even relaxed. Hij zei dat er na een uurtje tijd was ervoor. Zo gezegd zo gedaan, de man kwam mij na een uur ophalen om mij naar de massagekamer te begeleiden. Het was zeker even relaxen. Later heb ik nog op het dek gezeten totdat het donker was. Tussen Kom Ombo en Aswan ging de boot nog even bijtanken. Tegen half 9 vaarde wij Aswan in. Het zuidelijkste puntje wat je vanaf Caïro en Luxor kan bereiken met een cruiseschip. Zuidelijker is wel mogelijk, maar dan moet je in Aswan overstappen op een ander cruiseschip die gelegen is achter de Aswan Dam in het Nassermeer. Eventueel dan kan je nog doorvaren tot aan Abu Simbel. Ik was uiteindelijk vroeg naar bed gegaan, want de volgende dag stond er veel op de planning.

Dag 5 – Bezoek aan Philae Temple, Aswan Dam, zeiltocht met een falluca en het Nubische dorpje

In de ochtend werden we met de bus opgepikt om naar de aanlegsteiger te gaan van de kleine motorbootjes die naar de Philae Tempel varen. Philae Tempel is namelijk gelegen op een eiland in de Nijl vlakbij Aswan. Philae is toegewijd aan Godin Isis. Bij aankomst op het eiland zagen we al extreem katten. Echt van die mooie beessies. Ik riep ze met “pspspspspspsps” en er kwamen meerdere naar mij toe gerend. Na een flinke aai sessie volgde de beessies mij tot binnen in de tempel waar een man die er werkte naar mij toekwam en kattenbrokjes gaf. Een kleine grijze kat klom op mijn schoot en had het wel flink naar z’n zin …de tempel was overigens ook mooi, haha! Vergat bijna waarvoor ik nu kwam, haha! Een beveiliger met een automatische wapen vroeg of die van mij foto’s zou maken. Ze vragen hier meestal wat geld voor, maar dat is dan vaak een eurootje. En je wil dat niet weigeren om te geven als iemand een mitrailleur bij zich heeft, haha! 

Van Philae Eiland hadden wij koers gezet richting de Aswan Dam. De Aswan Dam is in 1971 gebouwd in samenwerking met de Sovjet Unie. Er staat bij de dam een monument van de goede band tussen de twee landen. Al is die band niet meer wat het geweest was werd er verteld. Ra ra hoe zou dat nou komen… Tijdens en na de bouw van de dam is Aswan een bruisende stad geworden in Afrika. Er staan veel moderne gebouwen en was in 2003 zelfs genomineerd als beste stad om te leven in heel Afrika. De Aswan Dam genereerd elektriciteit en is de afsluiting van de Nijl met het Nasser Meer. Het is niet een gehele afsluiting natuurlijk, want de Nijl gaat door naar 9 andere landen en is uiteindelijk opgesplitst door de Blauwe en Witte Nijl Rivieren. De grootste aanvoer van het water in de Nijl komt uit het Victoria Meer. Een ander leuk weetje is dat in Nijl van Alexandria in het Noorden tot aan Aswan in het Zuiden geen krokodillen leven. De leefomgeving van de krokodillen is in de loop van geschiedenis verhuisd naar het Nassermeer, dus in feite áchter de dam. Zoals ik op dag 4 al aangaf is het mogelijk om je Nijlcruise hier voort te zetten op 1 van 5 boten die hier opereren richting Abu Simbel. Enige nadeel of misschien voordeel (net hoe je het bekijkt), er is totaal geen bereik met de buitenwereld en je hebt geen bereik op de tv in je hut.

Van de Aswan Dam reden wij terug naar het centrum van Aswan waar wij bij een Nubische parfumerie langs gingen. We zagen eindelijk vrouwen werken op de reis. Voorheen hebben we namelijk alleen maar mannen zien werken, haha! De parfumerie had allerlei natuurlijke producten waar geen chemicaliën aan te pas kwamen. Het was een mooie test om mijn geur op de proef te stellen nadat die door corona bijna helemaal weg is. De lotus, mint en eucalyptus geur rook ik goed. Al kregen we ook nog een vieze bodylotion dat naar caramel rook. Dit was gemaakt van kamelenmelk en had een onaangename geur. Het heette “Milk of Cleopatra”, buitengewoon vreemde naam ook. Buiten de parfumerie heb ik antibacteriële doekjes staan uitdelen, want meerdere uit de groep deelde mijn mening, haha! 

Het was tijd om de zeilen bij te zetten en terug te varen naar de cruiseboot. We gingen namelijk met een Egyptische Falluca naar de boot toe varen. Een Falluca is een Egyptische zeilboot. Onderweg maakte de kapitein nog Nubische muziek met een trommel. Het was leuk en hebben nog meegezongen! Het was namelijk, maar 1 woord wat we hebben moeten leren voor dit nummer, haha! Eenmaal op de cruiseboot stond lunch voor ons klaar. We hadden ongeveer 2 uurtjes voor onszelf, totdat de volgende excursie naar het Nubische dorp op de planning stond.

Per motorboot, van dezelfde kade als de cruiseboten, vaarde wij naar het Nubische dorp. De tocht er naartoe was adembenemend. De grote woestijn bergen liepen tot aan de oever van de rivier. Bovenaan de berg stonden een paar traditionele koptische huizen en onderaan stond er een kudde kamelen klaar voor een ritje door de woestijn. Het was kort daarna dat we door een natuurgebied vaarde waar de ijsvogel zijn thuisbasis heeft. Bij het Nubische dorp te zijn aangekomen werd het duidelijk dat de mensen hier ongeveer 200 jaar achterlopen. De mensen wonen in vervallen huizen en zijn, zover het erop lijkt, blij met hoe ze leven. Op het “dorpsplein” heb je een woestijn voetbalveld vlak naast de moskee. De ziekenhuis van het dorp heeft wel alle voorzieningen van dien net als airco, maar de rest laat het afweten. We waren uitgenodigd bij een familie om thee te drinken en hun speciale huisdier te zien. Ze hebben hier baby krokodillen als huisdier. Het verhaal hierachter is dat de Nubische mensen voor de bouw van de dam aan het Nassermeer woonde. Ze waren altijd omringd met de krokodillen, maar sinds de bouw van de dam zijn hun dorpen onder water gelopen en hebben zij elders een plek moeten vinden. Aan herinnering van hun tijd aan het Nassermeer halen zij elke 3 maanden een nieuwe baby krokodil en zetten ze de oudere uit in het meer. Afijn, gekke traditie en is een keer wat anders dan een harig huisdier-mormel. Je kon met de krokodil op de foto, alleen vond ik het erg zielig, want je zag dat de krokodil het er niet mee eens was. Enigszins was ik blij toen we weg gingen zodat dat beessie weer terug in z’n kooi ging. 

Het werd al donker toen we terug aan het varen waren naar de cruiseboot. Reda zou om half 7 nog naar de markt gaan en als je zin had kon je mee. Eerlijk gezegd had ik genoeg gedaan voor vandaag. Ik was nog even naar de eetzaal geweest voor het diner, want mijn tafelgenoot Antoinette (1 van de pensionado’s) was jarig. Het werd op Egyptische wijze gevierd en al het personeel van de eetzaal stond te zingen. De kok had nog een mooie taart gemaakt en het was nog een goede taart ook. Ik taaide af naar bed. Alhoewel er in de bar nog een Nubische show was dacht ik aan de volgende dag dat we om 03.45 uur eruit moesten voor de excursie naar Abu Simbel. Het was een mooie en drukke dag! 

De Nijl… de levensader van Afrika wordt het ook wel genoemd. Het is een rivier in een land wat ik al sinds kinds af aan wilden bezoeken. Het land van de Farao’s uit mysterieuze tijden; waarvan men zich nu nog steeds afvraagt hoe de piramides zijn gebouwd. Als kind was ik gefascineerd door de mysterieusheid van dit land. Ik maakte uit bestaande reisgidsen mijn eigen reisgids met favoriete bestemmingen, waaronder Egypte. Zelfs toen begon mijn bucketlist al vorm te krijgen. Ik neem jullie nu graag mee op mijn avontuur in Egypte, veel leesplezier! 

Dag 1 – Amsterdam naar Luxor via Hurghada

Mijn reis begon met Corendon op Schiphol; met als bestemming Hurghada. Met de auto ging ik naar Schiphol wat vrij voorspoedig ging, ondanks de ochtendspits. Eenmaal geparkeerd op P3 nam ik de shuttlebus naar de vertrekterminal. Ik was al ingecheckt, dus had alleen even de koffer op de drop-ff gezet, althans…dat was de bedoeling. De bagage drop-off banden deden het niet dus er stond een enorm lange rij voor de 3 incheckbalies bij de grondstewardessen. Afijn de bagagecontrole was niet meer zo hells als vorig jaar dus daar was ik zo doorheen. Tot slot ging ik boarden. Dit was de eerste keer dat ik met Corendon vloog. Ik had een nooduitgang stoel geboekt, dus ik zat formidabel. In het vliegtuig had je een app van Corendon waarbij je films en series kan kijken, ook kon je zien waar je op dat moment vloog. Toen de mooie stewardessen langs kwamen met eten en drinken had ik een oer Hollands broodje kroket besteld, samen met een koude La Chouffe. De kroket was van het goede merk Bourgondiër, dus die was erg goed te doen op 10km hoogte. De vlucht verliep soepel en waren binnen 4,5 uur geland in Egypte. Op de luchthaven van Hurghada ging wel alles erg traag. Er stonden ongeorganiseerde rijen om een visum te kopen voor €30,-. Waarna je vervolgens nog je visum moet laten zien aan de grensbeambte. Ik had in ieder geval weer een mooi visum plakplaatje in mijn paspoort gekregen! Door de grenscontrole heen zie je meteen dat alles draait om geld bij de Egyptenaren. Voor elk wissewasje vragen ze een euro, slechte indruk, al was ik wel al van te voren op de hoogte gesteld. Op de luchthaven had ik nog een simkaart gekocht voor 10 euro met daarop 16gb. Ideaal, want dan blijf je nog in contact met de buitenwereld. Op de parkeerplaats van de luchthaven stonden 3 bussen van Corendon voor de Nijlcruise. Nooit verwacht dat de animo voor de reis zo groot was! Ik was dus zeker niet alleen. In de bus diende wij nog een formulier in te vullen voor de lokale autoriteiten waar we heen gingen. Dit omdat we ná 18.00u op pad gingen door de woestijn naar Luxor. We werden tot de woestijn-checkpoint met politiebegeleiding gebracht. Daarna was het ieder voor zich en god voor ons allen, haha! 

Het was al aardedonker en kon dus weinig zien van de 5 uur durende rit. Je zag schimmen van grote rots heuvels van de woestijn. Tussendoor stopten we in de woestijn waar een klein dorpje was om even wat eten en drinken te kopen. Tot aan Luxor zijn er een ontelbaar aantal checkpoints de revue gepasseerd. Hier reden wij slechts even langzaam en mochten we bij elke weer doorrijden. Eenmaal de woestijn uit reden wij door de miljoenenstad Qina, met maar liefst 3,5 miljoen inwoners. Onze gids, Jimmy, zei dat het thuisbasis is van dé technische universiteit van Egypte. Het was al middernacht, echter waren nog heel veel winkels open en was er veel bedrijvigheid. Je zag families met 4 of 5 personen op een scooter zitten en openbakwagens tot wel 3 meter hoog met zakken gestapeld staan. We zagen tevens de oudste moskee van Qina. Enorm groot met veel felle kleurtjes bekleed. Dat is sowieso wel typerend voor Egypte als eerste indruk. Elke vrachtwagen of auto heeft wel felle led lichtjes erop zitten. Net of je de kerst- Coca Cola vrachtwagen door de woestijn ziet denderen.

De Nederlands sprekende Egyptische gids, genaamd Hisham, kwam aan boord van de bus om wat uitleg te geven. De drie bussen werden verdeeld over twee boten zei hij. We stopte eerst in het begin van Luxor om de eerste groep af te zetten. Luxor is vrij bijzonder. De hele boulevard ligt vol met Nijlcruiseboten. Het ziet er erg luxe en mooi uit. Wij, als tweede groep, reden buiten Luxor naar een andere aanlegsteiger. Er zat een Chinese groep mensen bij die Nederlands spraken. Ik kwam met ze aan de praat. Het waren hele aardige mensen, ondanks dat ik ze meerdere malen zag voorpiepen in de rij. In de bus boden ze iedereen iets Chinees eten aan. Maar… we kwamen aan de praat en ze vroegen waar ik vandaan kwam in Nederland, dus ik zei Hoek van Holland. Eén vrouw uit die groep zei “oh daar heb ik 30 jaar gewerkt voor een Chinees Restaurant Posan!”, dus ik zei dat ik daar vroeger altijd heen ging met de familie. En een man uit die groep zei dat die zwager was van de oude eigenaar van Ocean City. Ik zei “het is echt een kleine wereld, haha!”. 

Bij de boot troffen wij onze andere gids Hany aan. Ook een Nederlands sprekende Egyptenaar, aardige vent die 1,5 jaar in Leiden heeft gewoond. Hany was onder de indruk dat ik een Egyptisch voetbaljack aanhad; ‘’Waar heb je die gekocht?’’, ik vertelde in Nederland. Hij zei ‘’Hou je van voetbal?’’, ik ‘’So so, ik vind het leuk. Jullie hebben de beroemde Salah he? Ik ben geen fan van Liverpool, maar vind hem wel goed’’, Hany zei ‘’Ik ben ook niet voor Liverpool, meeste Egyptenaren niet maar wij zijn voor Salah, dus waar Salah speelt maakt niet uit’’. Het is al een soort ijsbreker als je zoiets aan hebt. In voorgaande reizen was dat ook een ijsbreker met mijn Australisch voetbaljack, toen ik nog enigszins een Aussie accent had, haha! 

Eenmaal aan boord ná een hele lange reis stond er voor ons nog eten aan het buffet. Het was inmiddels 1 uur ‘s-nachts en eerlijk gezegd had ik niet zo trek meer, maar alleen maar zin om lang te slapen. Reda, onze derde gids, had gezegd dat na het eten wij konden inchecken en het programma op het bord stond voor de volgende dag. Aan de eettafel werd ik ingedeeld met 5 pensionado’s die elkaar 10 jaar geleden hadden ontmoet op dezelfde Nijlcruise; dit was zeg maar hun reünie. Hele aardige mensen allemaal. Ik had gegeten en ging naar de check-in. Ik kreeg mijn kamer toegewezen, kamer 429 op de Lady Caroll boot. De kamer was zeer authentiek …het is maar net voor je het verwoord, haha. Het was gedateerd, maar dat bederfde niet de pret, wellicht gaf het nog meer dat oude gevoel van Egypte. Waar ik allang blij mee was, was een bed en een douche. Het duurde niet lang voordat ik in coma lag. 

Dag 2 – Bezoek aan Karnak en Luxor Tempel

***ring ring, ring ring***, ik was al wakker maar ik kreeg een wake-up call op de telefoon die op mijn nachtkastje stond. Ik had heerlijk geslapen, iets wat ik echt even nodig had. Om 09:15 uur stond de welkomstmeeting op het programma, ik was dus nog even gaan ontbijten voor het praatje. Het welkomstpraatje was leuk, het werd door onze gids Reda gedaan. Die zichzelf noemt Reda van Breda. Hij zei ‘’…dames en heren zo vergeten jullie mijn naam niet’’. Reda zei ‘’we gaan niet alleen maar over geschiedenis praten, maar ook over het leven als Egyptenaar’’. Hij heeft een flinke dosis humor. Hij vertelde een klein beetje over de geschiedenis van Ramses en zei dat Ramses ongeveer meer dan 160 vrouwen heeft gehad; ‘’mensen sindsdien noem ik hem Ramsex’’ zei Reda. Haha! Ik heb echt hard gelachen. We kregen tot de middag even tijd voor onszelf. Ik ben heerlijk even op het zonnedek gaan zitten, waarna ik een heerlijk Egyptisch Stella biertje had opengetrokken. 

In de namiddag had iedereen zich verzameld in de lobby, waarna de boot werd opgedeeld onder de 3 gidsen Hany, Hisham en Reda. Ik zat bij grappenmaker Reda in de groep. We liepen de boot af, eerst door 4 lobbies heen, want wij waren de vierde boot op rij. Eenmaal op de kade liepen we langs een veld met bloemkool. Het was echt vlak langs de Nijl, dus waarschijnlijk halen ze ook water uit de Nijl om het te bewateren. Van de boot gingen wij naar Karnak Tempel. Het was adembenemend. Reda vertelde ons dat elk beeld een betekenis had. Een beeld met het linkerbeen voor was een god die nog niet was overleden. Een beeld met de armen gekruist over de borst was een god die was overleden, die benen stonden ook recht naast elkaar. Karnak Tempel is verbonden met een weg naar Luxor Tempel. Op de ongeveer 3 kilometer weg staan allerlei beelden, vrij uniek om te zien. Reda vertelde enorm veel over de tempel. Even later hadden wij tijd om zelf rond te lopen. Er lag een kat op de tempel, een echte Sphinx! Haha! Lief beesie was het. Na Karnak tempel reden wij richting Luxor tempel. De weg was tijdelijk afgesloten want de vrouw van de president was net in Luxor geweest en onderweg naar de luchthaven. Luxor tempel was ook prachtig. Het lag midden in de stad en het was aardig druk. Reda vertelde ons dat de Egyptenaren ook vakantie hadden en dat het daarom wat drukker was. Voor de tempel zaten veel Egyptenaren in de grasperkjes te eten en te drinken. De zon ging onder en we hadden daardoor prachtige foto’s kunnen maken. In Luxor Tempel zit er een moskee en een kerk. Onze laatste bezienswaardigheid was de Papyrus Museum. Papyrus wordt gemaakt van een plant die vrij flexibel is. Papyrus werd in het oude Egypte gebruikt net als papier wat we nu hebben. In het Papyrus Museum hadden ze mooie schilderwerken gemaakt op Papyrus. Ik vond het wel een uniek souvenir stukje om mee te nemen. Ik had dus een papyrus schilderwerkje gekocht met Toetanchamon erop. Buiten de Papyrus Museum stond een klein jongetje boekenleggers te verkopen voor 1 euro. Dat handelen van de Egyptenaren zit er al vroeg in! Na het Papyrus Museum gingen we terug naar de boot. Ik was wel weer vrij moe na alle indrukken. Ik had nog even gegeten en was daarna mijn mand ingegaan. 

Dag 3 – Bezoek van de Vallei der Koningen en Tempel van Hatsjepsoet

Kwart over 6 stond de wekker. Mensen die de ballonvaart gingen doen gingen om kwart over 5 al weg. Ik was blij dat ik niet meeging zo kon ik nog even bijslapen, haha! Ik was vrij benieuwd naar de dag, want ik had al veel foto’s en documentaires gekeken van de Vallei der Koningen. Reda vertelde dat we 3 graftombes gingen zien, 2 had hij voor ons uitgekozen en 1 mochten wij er zelf uitkiezen. Reda had de graftombe van Ramses IV en Ramses III gekozen en ikzelf was naar Merenptah gegaan op aanraden van de gids. Hij zei ‘’Je kan naar de graftombe van Toetanchamon gaan, maar die is verreweg niet zo mooi als de anderen’’. Reda vertelde dat de graftombe van Merenptah heel diep was, dus ik was wel benieuwd. De graftombes waren heel mooi versierd met op de muren allerlei tekens van oud Egypte. Van de graftombes in de Vallei der Koningen gingen wij naar een Alabast steenhouwerij. Lokale kunstenaars waren hier souvenirs aan het maken vanuit steen. Erg mooi allemaal. En het grappige was dat ze allemaal Nederlands spraken. Aardige mensen. Ik had hier 4 mooie kruidenpotjes gekocht met Egyptische goden erop. Onze weg werd vervolgt naar de Tempel van Hatsjepsoet. Hatsjepsoet was farao van de 18e dynastie in Egypte. Het opmerkelijke is dat ze aan de macht kwam en iedereen dacht dat het een man was. Later kwam ze uit als vrouw en de hele bevolking was geshockeerd aangezien het niet aannemelijk was in oud Egypte dat een vrouw de macht had. Als je het mij vraagt vind ik het gek, want hoe kan je nou vermommen dat je geen vrouw bent haha! De tempel van Hatsjepsoet is door Unesco werelderfgoed herbouwd, aangezien de tempel volledig kapot gemaakt was. Ze hebben voor het herbouwen van de tempel dezelfde materiaal gebruikt als in oud Egypte. De tempel is ook gewoon weer adembenemend. Je zou niet zeggen dat het later is gebouwd. Het ziet er namelijk authentiek uit. Van de tempel van Hatsjepsoet gingen wij terug naar de boot. 

We hadden de rest van de middag voor onszelf. Ik was nog even snel gaan eten en ben daarna lekker op het zonnedek gaan zitten waar ik heerlijk wat pilsjes heb zitten te doen met mijn mede groepsgenoten. Toen we gingen varen was het erg vermakelijk kijken naar het voorbijgaande landschap op de Nijl. Er waren veel lokale kinderen die langs de oever ons toe zwaaide. Hier en daar zag je een ezel of een koe lopen. Het is erg relaxed. Jammer genoeg duurt het maar een weekje want ik zou gerust langer kunnen vertoeven op het schip. In de avond was er een cocktailavond. Ik was eigenlijk niet van plan om veel te gaan drinken, maar zoals je het nu leest is dat wel gebeurd, haha! Het was supergezellig in de bar. Na de biertjes en de cocktails zag ik dat ze ouzo hadden. Heel erg lekker! Het was een gezellige avond met leuke muziek. De Egyptenaren hadden zelf André Hazes in hun playlist haha!

2 december 2022 Dag 7 – dag op het resort met Riu Party in de avond
Tot aan de avond hadden we weer vrij weinig gedaan. In de late ochtend waren wij nog even op het strand het eerste pilsje aan het doen. Later waren we verhuisd naar het zwembad. De dag vandaag draaide allemaal om de White Party van RIU. Je zou zeggen ”hey lekker discriminerend die naam”, maar daar moet je bij het hotel zelf wezen, haha! De sfeer kwam er al vroeg in op de White Party. Je kon je laten schminken en later kwamen er opblaasballonnen en was de polonaise een feit. Als ik heel eerlijk mag zijn was het ”stoffige” theatergebied omgetoverd tot werkelijk festivalterrein. Er waren heel veel verschillende soorten nationaliteiten, echter kwamen we toch altijd weer Nederlanders op de dansvloer tegen, zelfs nog een stel uit Naaldwijk! Het was super gezellig en iedereen had zich wel aan de dresscode gehouden (wit). Ik had van de langwerpige opblaasballonnen een hart gemaakt. Dat viel goed in de smaak en veel mensen ging het ook doen. Er waren nog een paar RIU-medewerkers die niet bij het animatieteam hoorde maar mee gingen dansen, echt geweldig! De avond vloog voorbij en voor we het wisten was het in de theater-”zaal” afgelopen en ging de club ”Pacha” open. Dit is een club op het resort aan het theater. Het was een flink feestje daar nog. Al gingen vrijgezelle mannen als hongerige hyena’s op de vrouwen af hier. Het maakte het sfeertje een beetje apart, maar ook was het hier binnen no-time volgens ons gevoel klaar. De club ging om 2 uur dicht, of iets eerder en we lagen al snel daarna in ons mand. Een superleuke avond was het. Complimenten aan de medewerkers van RIU die er zo’n groot feest van gemaakt hebben.

3 december 2022 Dag 8 – dag op het resort met Oranje overwinning op USA
De dag die bekend stond als de grootste kater van de vakantie. We hebben zo wat heel de dag geen ene klote uitgevoerd. Ontbeten, lunchen, avondeten en tussendoor nog de voetbalwedstrijd Nederland – Verenigde Staten gekeken. Even een alcoholvrij dagje. Ik was totaal in het Oranje gekleed, zelf de Fanta die ik had was oranje. Sorry Hans als je dit lees, wij hebben geen biertje genomen bij elk doelpunt, want we hadden een gigantische kater, haha! De vraag is: ”was het een verloren dag i.v.m. de kater?”, ik vond op zich van niet, want ik moest ook even uit de zon omdat ik gigantisch verbrand was op de dagexcursie rondom Sal.

4 december 2022 Dag 9 – dag op het resort
In de ochtend rond een uurtje of 10 waren we naar het strand gegaan waar we tot 12 uur ongeveer hadden gelegen. Er waren veel activiteiten op het strand door het animatieteam geregeld, zoals ringwerpen en jeu de boules. Het strand is gewoon echt heerlijk opgezet. De palmbomen op het strand zorgen voor een natuurlijke zonnescherm waardoor je prima kan vertoeven in de Kaapverdische hitte. In de middag waren we bij Funana wezen eten. Funana is het nabij gelegen resort waar wij ook gebruik van mogen maken. Dit hadden wij nog niet eerder gedaan, maar we waren positief verrast. Lekker eten en net zoveel keuze als eten en drinken als bij RIU Cabo Verde. In middag waren we in ons oud vertrouwde poolbarretje verzeild waar we nog een altijd cervejas op hadden. Er stonden een aantal zeer luide Engelse bij de bar die waarschijnlijk net waren aangekomen en dachten ”Hey! Free alcohol!”. Je merkt dat die echt helemaal los gaan, dan heb ik nog geen eens een naam. Rond een uurtje of 17:00 uur was ik alvast naar de kamer gegaan en had even een siesta gehouden. In de avond hadden we nog het laatste galgenmaal in het restaurant, wat wederom weer onwijs goed was geregeld. Het is niet te laat geworden, want de volgende dag hadden we weer een flinke reis voor de boeg staan. Gelukkig dit keer wel een directe vlucht van Sal naar Amsterdam.

5 december 2022 Dag 10 – terugreis naar Nederland
De reisdag terug naar Nederland was een feit. Al vroeg waren we uit de veren om nog ons laatste ontbijt in RIU Cabo Verde te hebben. Daarna hadden wij de koffers ingepakt en hebben we nog even het spelletje regenwormen gedaan in de lobby. Er kwam nog een kat bij ons liggen die graag mee ging naar Nederland denk ik, haha! Toen eenmaal de transfer bus kwam waren we binnen 20 minuten op de luchthaven van Sal. Het is een primitieve luchthaven waar niet overal airco hangt in de vertrekhal. Het duurde ongeveer 1,5 uur voordat we koffers hadden afgegooid en door de douane waren, aardig lang dus. Op de luchthaven hadden we nog even de laatste inkopen gedaan van souvenirs. Ná 2 biertjes was het vliegtuig aangekomen en gingen wij de 6 uur durende vlucht aan richting Amsterdam. Ondanks dat wij stoelen op de eerste rij hadden was het nog steeds een iniminie vliegtuig. Niet echt comfortabel op een iets langere vlucht. Tijdens de vlucht kregen we nog een maaltijd. De keuze was tussen kip curry en pasta. Erg lekker! Rondom 1 uur ‘s-nachts waren we geland op Schiphol. Ik zei nog tegen Sven, ”hier hebben we bijna een jaar naar uitgekeken en het is nu al weer voorbij!”. Het was een mooie vakantie. En ik was aangenaam verrast door de gastvrijheid van de Kaapverdische mensen. Erg aardige mensen die je met een glimlach begroeten. Het All Inclusive concept heb ik denk wel even gezien voor het komende jaar, echter was het super goed geregeld. Mijn volgende reis is naar Egypte waar ik de Nijlcruise ga doen van Luxor naar Aswan. Dan ben ik weer te vinden op Dutchpioneer.nl. Tot de volgende reis en dank weer voor het lezen van mijn reisblog!

1 december 2022 Dag 6 – Dagexcursie over het eiland Sal
In de ochtend om 9 uur liepen wij naar het strand waar we hadden verzameld voor de dagexcursie met Jorge. Jorge zelf ging niet mee maar wel zijn Nederlands sprekende companion. Bij het strand was het de dag ervoor heel hoog water geweest, waardoor er een grote openvlakte onder water stond. Erg apart om te zien. We liepen naar de jeep toe waar voor 3 mensen plek in de auto was en in de achterbak waren er bankjes gemaakt om op de zitten. Er zijn geloof ik geen verkeersregels, want in de achterbak zaten geen gordels. Sven en ik gingen achter zitten en nog een Nederlands stel ging binnen zitten. In het begin van de tour reden wij door het plaatsje Santa Maria. Dit is hetzelfde plaatsje als die ik in het vorige reisverhaal had genoemd. Nu overdag was het wat beter te zien allemaal. Er zijn veel huizen onafgemaakt. Of juist huizen waar de onderste verdieping super mooi eruit ziet en dan om de bovenste verdieping slechts wat betonblokken zijn gemetseld. Heel vaag. Het werd wel duidelijk dat de straathonden niet alleen in de hoofdstraat zaten, maar ze zijn overal in Santa Maria. Erg zielig allemaal.

Vanuit Santa Maria reden wij door naar zoutpannen waar een local aan het werk was. De gids zei tegen ons dat ze slechts € 10,- per dag verdienen. Daarvoor staan ze heel de dag te ploeteren en in de volle zon. Zwaar werk! Even later reden wij door naar Kitebeach. Zoals de naam misschien al wel verklapt staat dit strand bekend om de ideale condities van het kitesurfen. De strandtent bij Kitebeach wordt gerund door een oude Kaapverdische kitesurf kampioen die in 2008 had gewonnen. Voor de rest zijn er buitenom deze man nog 2 andere Kaapverdische kitesurfers die de wereldkampioenschappen hebben gewonnen. Het was een mooi strand waar enorm veel kitesurfers actief waren. We waren daarna naar een uitzichtpunt gegaan waar je in de verte een schiereiland zag dat de ”leeuw” genoemd word. Je moet een beetje fantasie hebben, maar dan zie je inderdaad een leeuw kijkend naar Santa Maria.

Onze tour werd voorgezet richting de hoofdstad van Sal, namelijk Espargo. De stad kent net als Santa Maria onafgemaakte gebouwen. Het ziet er overigens wel kleurrijk uit. Net als het vasteland van Afrika zie je dat de locals creatief aan het schilderen zijn geweest met mooie muurschilderingen. Helaas zijn er ook sloppenwijken in Espargo. Onze gids vertelde dat sommige mensen die op de resorts werken daar ook wonen. Er is dus een grote verdeeldheid tussen de rijke Westelijke toeristen en de locals. Best zielig dat zij dagelijks het luxe leventje van een Westelijke toerist onder ogen moeten zien. De gemeente is echter wel woningen aan het bouwen voor de bewoners in de sloppenwijken. Eén complex was al af en zag er best mooi uit. In de verte (bij de sloppenwijken) zag je de gevangenis liggen van Sal. De gids zei dat er weinig grote criminaliteit is op het eiland en dat de gevangenis nagenoeg leeg is.

We reden richting een openvlakte waar je een Fatamorgana kon zien. Vanwege de hitte leek het net in de verte of je een meer zag liggen, maar dit is gezichtsbedrog. De reis werd vervolgd richting het ”blauwe oog” een grote kloof waar je in goede weersomstandigheden een ”blauw oog” kan zien. De kloof grenst aan de zee en is ongeveer 20 meter diep dat ik mij liet vertellen. Bij de entree werd er door andere gidsen gezegd dat het blauwe oog niet was te zien, dus we reden verder richting een vissersdorpje. Ook hier verliep het niet volgens plan. Normaliter kan je vissers hier zien die de verse vangst aan het schoonmaken zijn, maar vanwege de ruwe zee waren ze vandaag niet uitgevaren. Er was nog een leuk barretje en een souvenirwinkeltje waar ik nog wat had gekocht! En bij het barretje had ik een Strela biertje gescoord.

Vanaf het vissersdorpje gingen we naar Espargo waar we in het restaurant van Djorge zijn vrouw gingen eten. Het was een leuk Afrikaans restaurantje. Er kwam een mega diner op tafel terwijl we maar met een klein groepje waren. Ze hadden verse visjes, varkenscurry, aardappels, salade en patat. Het was erg uitgebreid, maar veel te veel, haha! Vanuit Espargo reden wij richting Shark Bay. Het viel een beetje tegen in vergelijking met de dag ervoor. De haaien waren van plek veranderd en er zaten er niet net zoveel als de dag ervoor. Dus ik was wel blij dat we de betere ervaring de dag eerder al hadden gehad. Vanuit Shark Bay hadden wij nog 1 plek die we gingen bezoeken, namelijk Salinas de Pedra de Lume. Een zoutwatermeer met zoutpannen in een oude krater van een vulkaan. Het was heel erg indrukwekkend om het te zien. Het is niet dagelijks dat je kan zeggen dat je in een oude krater van een vulkaan heb gelopen, haha! We hadden hier de gelegenheid om te zwemmen …nou ja zwemmen …je gaat liggen en je hoeft niks te doen want je blijft drijven zonder te zwemmen. Het is een beetje vergelijkbaar met de Dode Zee. Blijkbaar had ik lichte schaafwonden op mijn knie want het zout beet het helemaal dood. Gelukkig heb je vlakbij de mogelijkheid voor een euro om te douchen en wat te drinken te kopen, want anders droog je echt helemaal uit.

Op de terugweg naar het resort was het lekker vertoeven in de achterbak van de jeep. Helaas was ik wel heel erg verbrand door de hele dag in de zon te zitten. Terug op het resort hadden we alleen nog even gegeten en zijn vroeg naar ons mand gegaan. Stay tuned voor het reisverhaal van de laatste paar dagen in Kaapverdië!

30 november 2022 Dag 5 – Excursie naar Shark Bay
Het was rustig opstarten want de excursie van vandaag startte pas om 10:00 uur. Er was dus genoeg tijd om even te ontbijten. De excursie naar Shark Bay hadden wij bij TUI geboekt voor € 25,- per persoon. Met een Toyota HiAce busje gingen we naar Shark Bay toe. Er zaten ongeveer nog 8 andere mensen in de bus, de buschauffeur en de gids. De weg naar Shark Bay toe is redelijk goed. Meeste deel is gewoon op een asfaltweg. Net voor Shark Bay ga je nog even off-road. Bij aankomst was er een soort nomadendorpje met souvenirverkopers en waterschoenen-verhuur. De waterschoentjes hadden we gehuurd en het was tijd om het water in te gaan met de citroenhaaien. Net voordat wij er in stapte kwamen we aan de praat met een souvenirverkoper die ons een ”Talisman” gaf. Een kettinkje van een schildpad met ”Cabo Verde” erop. Of te wel een goed handelstruc om zo mij later bij dat kraampje terug te laten komen. Afijn… terug naar de haaien. Ze hadden een soort ondiep pad gemaakt richting de haaien. Eenmaal 25 meter verder stonden we tussen de kleine haaien die verdomd nieuwsgierig waren, want ze zwommen langs je benen, maar ze raakte je niet aan! In de verte, zeg nog een 25 meter, zag je de grotere citroenhaaien. De grote citroenhaaien hadden échte haaienvinnen die je boven het water uit zag. Fijn om te weten dat ze niet agressief tegen mensen zijn want anders stond je hier toch niet zo fijn. De gids gaf nog een korte uitleg over de citroenhaaien. Kort daarna liepen we terug en ben ik nog even bij mijn maat van souvenirkraampje gaan kijken. Hij had hier super mooie houten beelden van allerlei Afrikaanse wilde dieren. Mijn oog viel op een grote houten leeuw van 30 cm en een neushoorn. Met de verkoper viel moeilijk te onderhandelen. Het leek wel even op die kale vent van Pawnstars voor degene die dat kijken. Ik begon met € 60,- voor 2 beelden en hij op € 120,-. Uiteindelijk heb ik ze voor € 100,- gekocht. Waarschijnlijk veel te duur, maar onder het mom van de lokale bevolking ondersteunen die slechts € 200,- per maand verdienen (zeggen ze, haha!).

Rond een uurtje of 14:00 waren wij weer terug op het resort. We hebben ons handdoek gepakt en zijn naar het zwembad gegaan waar we aansluitend even hadden geluncht …en vanuit de lunchzaal stapte we het zwembad in bij onze zwembadbar. Hans en Jennifer (de mensen uit Leidschendam) kwamen ook kort daarna. Het was erg gezellig aan de bar en hebben nog tot laat in het zwembad gezeten. Er waren al flink wat pilsjes doorheen gegaan, dus we gingen even omkleden en avond eten. Bij het theater kwamen we Hans en Jennifer weer tegen waarmee wij uiteindelijk naar het stadje Santa Maria zijn geweest. Er liepen onwijs veel straathonden hier. Ik vond het best zielig, de één was nog magerder als de ander. Aan een local vroeg ik waar ik eventueel hondenvoer kon kopen. Een man van een souvenirzaak liep met mij mee om hondenvoer te kopen bij een supermarkt. De man kwam uit Senegal en was ook bezorgd over de honden vertelde die. Met een grote boodschappentas liep ik terug de hoofdstraat in en heb elke hond die voorbij kwam voer gegeven. Sommige honden wisten niet echt wat ze overkwam en anderen gingen gelijk vreten. We hebben bij een barretje een biertje gedaan en zijn vervolgens weer terug gegaan naar het resort. Een taxi van RIU Cabo Verde of RIU Funana naar het stadje kost zo’n 5 euro. In het resort was er een leuk animatieteam de boel gek aan het maken op het podium. Ná een aantal Piña Coladas was ik inmiddels ook wel klaar om de dansvloer tot mij te nemen. Het was een super avond, ondanks dat ik er niet meer heel veel van weet door de Piñas.

27 november 2022 Dag 2 – een dag op het resort
Ná een mega nachtrust waren we fit om het resort te ontdekken. Allereerst gingen we naar de ontbijtzaal waar wij werden verrast door de mega variatie aan gekookte en gebakken eitjes en omeletten. Er was letterlijk voor iedereen wel wat en niet heel onbelangrijk staan eventuele allergieën op de kaartjes van het eten aangegeven. Er was een grote variatie aan zoete broodjes, pannenkoeken, fruit, beleg en noem zo maar alles op wat bij een ontbijt hoor, dus ook een compleet Engels ontbijt. Het ontbijt was mij betreft al een 10.

Vanuit de ontbijtzaal liepen wij een rondje op het resort om even te ontdekken wat er allemaal was. Zo liepen wij ook naar het strand toe. Bij het strand staan veel dagtrip verkopers om je een excursie rondom het eiland aan te smeren. Ondanks dat wij een excursie bij TUI hadden geboekt kwamen wij aan de praat met Jorge. Jorge is een man opgegroeid in het Rotterdamse Krooswijk en heeft ervoor gekozen om terug naar z’n geboorteland te gaan. Hij vertelde dat je met zijn tour over het hele eiland ga en daarnaast een Kaapverdische diner van zijn vrouw krijg. Het klonk allemaal heel goed! Uiteindelijk liepen we verder naar het strand. Het strand is heel mooi opgezet met heel veel palmbomen. Er is genoeg plaats om hier op een bedje neer te ploffen. Er zit nog een duikschool, een bar, een volleybalveld en een zeeschildpaddencentrum op het strand. Kortom je krijgt er een goed bounty eiland gevoel van.

We kozen ervoor om vervolgens bij het zwembad te gaan liggen. In het zwembad heb je een poolbar waarbij je met je benen in het water zit en daarbij een heerlijk koud pilsje zit weg te tikken. Er staan hele aardige mensen bij de bar; over het algemeen is al het personeel wel erg aardig. En dat te bedenken dat gemiddelde Kaapverdiaan ongeveer maar €200,- per maand verdiend. In het zwembad kwamen we nog aan de praat met een stel van 55+ uit Leidschendam, aardige mensen die hier een weekje verblijven. In de middag waren wij bij de ”Steakhouse” restaurant gaan eten. Hier stond ook weer een grandioos buffet klaar. Om 18:00u waren wij naar de sportsbar op het resort gegaan waar we de voetbalwedstrijd Spanje – Duitsland hadden gekeken. Er waren een heel hoop Duitsers, dus maar beter dat we geen ”Shade Deutschland” hadden gezongen, haha! En later op de dag in de avond zijn we gaan eten in het buffetrestaurant bij de lobby. Ook hier was het weer enorm uitgebreid. Je had keuze uit Italiaanse pasta’s en pizza’s, rijstgerechten met kip, sushi, patat, visgerechten, kaasplankjes …afijn ik kan zowel nog even door blijven typen, maar het was echt enorm uitgebreid. Een échte aanrader nu al!

28 november 2022 Dag 3 – een dag op het resort
De dag begon weer met een uitgebreid ontbijt, waarna wij richting het zwembad waren gegaan. Bij opening van de poolbar schoven we aan en kwam het stel uit Leidschendam weer aan. We hebben hier even drankje mee gedaan. Het weer was weer heel prima, het waait wel constant maar met die wind mag je alleen maar blij zijn! Helaas hadden wij een annulering binnen gekregen van de 4×4 tour rondom het eiland van TUI, dus we hebben eigenlijk meteen Jorge bericht voor een excursie bij hem. Dit was mogelijk! Verder op de dag hadden wij niet veel andere dingen gedaan dan de voorgaande dag, echter was om 18:00u de wedstrijd Portugal – Uruguay. Je kon merken dat er heel veel mensen voor Portugal waren en met succes hebben ze gewonnen! In het theater van het hotel was er een optreden, echt veel had ik er niet van mee gekregen want ik had 1 à 2 Piña Colada’s teveel op, haha!

29 november 2022 Dag 4 – een dag op het resort
We hadden weer een goed dagje aan het zwembad tot half 2, want uiteraard ging het oranje tenue aan en zijn we naar de sportsbar gegaan voor de wedstrijd Nederland – Qatar. Voorafgaand aan de wedstrijd hadden we nog een paar potjes poolbiljart gedaan. Bij het begin kwam de man uit Leidschendam erbij zitten en hebben we de wedstrijd gekeken. Hij had er een spelletje van gemaakt bij elk doelpunt haalde hij een biertje om het te vieren. Aangezien ik gisteren had doorgehaald met drinken was ik blij dat ze niet teveel doelpunten hadden gemaakt, haha! Er werd zelfs nog een doelpunt afgekeurd, dus dat scheelde er weer één. Na afloop van de wedstrijd waren we naar de kamer gegaan en heb ik dit blog zitten tikken. In de avond hadden we nog naar een optreden gekeken van een Kaapverdisch bandje op het resort. Dat was wel leuk! Kort daarna zijn we gaan slapen want er staat een citroenhaai excursie op het programma morgen.

26 november 2022 Dag 1 – Amsterdam naar Sal (Kaapverdië) via Gambia
Ná een luxueuze nacht in het Hilton hotel op Schiphol, waar wij nog even het WK hebben mogen bijwonen, gingen wij richting de terminal om in te checken voor onze reis naar Kaapverdië. Een reis waar we lang naar uit hadden gekeken. Ondanks het prijskaartje dat je betaald bij Hilton is het wel mega relaxed dat je gedoucht en wel meteen in Schiphol Plaza staat…het was daarnaast een hele grote verrassing dat er totaal geen rijen waren bij de bagage controle. Dit jaar heb ik wel is 1,5 uur staan wachten of 45 minuten gewacht toen het een puinzooi was op Schiphol. Dus ik was sowieso wel blij. We waren er alsnog vroeg, want ook in mijn afgelopen ervaring kon ik niet helemaal blindstaren op het advies van Schiphol.nl qua drukte.

Alles liep heel soepel. Op het moment dat wij de vertrekterminal in kwamen lopen waren de winkeltjes nog dicht. Er was 1 broodzaakje open waarbij er een mega lange rij stond. We waren even door de terminal heen gelopen en kwamen er achter dat helemaal niks behalve broodzaak open was. Om iets na 5 uur gingen de winkeltjes langzamerhand open en hadden we ons tijd nog even kunnen besteden daar. Eenmaal bij de gate verliep het redelijk snel tot boarden. Aangezien wij de eerste 2 zitplaatsen hadden werden wij als laatste opgeroepen om het vliegtuig te betreden. We hadden mooie plaatsen en een gezellig iemand naast ons zitten die wel in was voor een praatje. De man naast ons, naar schatting in de 60, ging naar Gambia om een dokterspost op te zetten samen met een groepje mensen. Op onze vlucht hadden we een doorgewinterde stewardess met nog een paar jongere dames die niet heel onooglijk waren, haha. Het was al weer een enorm lange tijd geleden dat ik met Tui had gevlogen. Het viel niet tegen, aangezien Kaapverdië op de lijst van langere afstandsvluchten staat bij Tui kregen wij gratis eten en non-alcoholische dranken gratis. Voor een pilsje of een wijntje kon je bijbetalen.

De piloot riep om dat we wind mee hadden met maar liefst 180km/h wind in de staart. De vluchtduur naar Gambia bedraagt daardoor maar 5 uur en 50 minuten, waarbij eerder stond 6,5 uur. Dus we waren lekker vlot! Eenmaal België, Frankrijk en Spanje door kwamen we boven Marokko met adembenemende uitzicht op het Atlasgebergte welke ik eerder voor corona op de grond had mogen bewonderen. Het groene landschap in het noorden van Marokko bracht plaats voor het dorre woestijnachtige landschap. We vlogen boven de Westelijke Sahara. Hier was vanuit de lucht een grote depressie te zien qua droogte. Op dit zekere moment was mijn collega bij Stena Line met een Volkswagen busje van NL naar Gambia aan het rijden. Ik dacht bij mijzelf ”ik zit hier wel wat comfortabeler met een pilsje in mijn hand”. Eenmaal boven Mauritanië had mijn telefoon de satelliet bereik opgepakt waardoor ik via Google Maps offline kon zien waar we waren. Er was een grote stad te zien. Dit was Nouakchott; de hoofdstad van Mauritanië. Het dorre landschap bleef maar doorgaan tot aan Senegal. Net nabij de grens van Mauritanië met Senegal had de piloot de daling ingezet en daalde wij van een 11 kilometer hoogte naar beneden en zag je wat meer van de omgeving. De stad Banjul, hoofdstad van Gambia, is zeer uitgespreid. Het vliegtuig gaat laag over de stad heen zodat je de grote Afrikaanse verkeerschaos vanuit de lucht kan bewonderen. Ook zagen wij een Afrikaanse markt uit de lucht die door vele mensen werd bezocht.

Eenmaal geland verliet meer dan de helft het vliegtuig die als eindbestemming Gambia hadden. Wij kregen te horen dat we zo’n 45 minuten aan de grond bleven om nieuwe passagiers op te pikken. Bij aankomst in Gambia hadden Sven en ik het erover dat het er ook Afrikaans uitziet. Toen iedere Gambiaanse toerist eruit was gestapt konden wij even buiten op het trappetje staan van het vliegtuig. Het was lekker warm. Er stonden wat oude Connection bussen uit de jaren 80/90 die de nieuwe passagiers in aan het laden waren. We waren allebei al aardig gaar en waren blij dat we weer verder konden gaan. Door onze snelle vlucht en het geluk dat elke passagier van de vlucht op tijd op de luchthaven was konden wij ook vanaf Gambia 45 minuten eerder vertrekken. Met een vluchtduur van 1 uur en 20 minuten van Gambia naar Sal waren wij bijna in échte vakantiemodus.

Toen we de landing in hadden gezet op Sal zag ik een dor landschap wat mij veel deed denken aan de Canarische Eilanden; in het bijzonder Fuerteventura en Lanzarote. Niet gek natuurlijk ook, aangezien de Kaapverdische Eilanden ook ontstaan zijn door Vulkaanerupties. Er hing al snel een relaxte vibe bij het verlaten van het vliegtuig. In de bus zei onze chauffeur ”Welcome to Paradise!”. Binnen een kleine 20 minuten waren wij met onze transfer gebracht bij ons hotel Riu Cabo Verde. Bij binnenkomst zagen wij al kort dat het een prachtig resort is met super aardige mensen. Een mooie lobby met een gezellige bar. We waren alleen wel helemaal naar de klote om lichtjes uit te drukken. In de kamer hadden we de airco meteen op graadje Noordpool gezet en zijn kort daarna even iets wezen eten en biertjes wezen doen. Bij enkele barretje op het resort hadden we 1 tot 2 biertjes op om even een goede indruk te krijgen wat er allemaal was. Eerste indruk was sowieso goed, echter gingen we vroeg naar ons mand, want ná 9,5 uur reizen was het energiepijl laag! Stay tuned voor het volgende bericht waarbij ik wat meer over Kaapverdië en het resort zal vertellen! Ciao!