Dutchpioneer.nl

China, 11 september 2016

…de wekker stond om kwart over 6. Het was niet nodig, want we stonden al eerder op. De dagtrip naar de Chinese Muur stond vandaag op het programma. Een hoogtepunt van de reis en een realisatie puntje dat de reis, ná zo’n 9800 kilometer over land te zijn gegaan, echt was afgelopen. We hadden in ieder geval genoeg tijd om een ontbijtje te scoren in het hotel nog.

Kort voordat we met onze tourgids meegingen hadden we Anne en Lindi nog een goede reis gewenst. Het waren ten slotte onze reisvrienden vanaf Siberië al af. Zij gingen vandaag weg, 11 september, met dezelfde vluchttijden als wij die morgen gaan hebben.

Bij de receptie stond onze tourguide al in de starthouding om een telefoontje te plegen naar onze kamer, terwijl wij uiteindelijk al beneden waren… Maar hij had netjes een A4’tje met daarop ‘Dirk van Oosten’ erop staan. De tourbus kon niet het kleine smalle straatje inrijden. Vandaar stond hij te wachten op de grotere weg die aan het kleine smalle straatje vastzat. In de tourbus zaten twee mensen al. Zij kwamen uit de Filipijnen, al dacht ik in eerste instantie dat de man uit Nieuw-Zeeland was. Hij leek sprekend op een Maori. Een kwartiertje later haalde wij reizigers op bij de ambassade van India. Het leek erop of wij drie verstekelingen uit de ambassade hadden gehaald, omdat ze eigenlijk niet op Chinees grondgebied hadden mogen staan. Rondom in de buurt zag ik in ieder geval geen hotel. Maar goed! …nog een kwartier later. Wij haalde de laatste reizigers op voordat wij de weg vervolgde naar alle bezienswaardigheden op onze ‘’Chinese Muur tourdag’. Het waren vier engineers uit Iran. Ontzettend aardig en heel gul. Vanuit Iran hadden ze van allerlei versnaperingen meegenomen. Van zoete sweets tot zoute nootjes. De pistachenoten komen immers uit Iran! Ondanks de enige maagkrampen had ik wel een handje nootjes gepakt. Het weigeren van eten komt overigens ook beledigend over. Dus toen ze iets van ‘safe-food’ aan hadden geboden kon ik geen ‘nee’ zeggen.

De eerste stop op de tour was die bij de Ming Tombes. Dit is waar de grote leider van de Ming Dynastie begraven ligt. Het waren allemaal prachtige tempels. Iets wat ik tijdens mijn eerste bezoek in China niet had gezien. Alhoewel dat Hong Kong was. En ik eigenlijk niet mag noemen als China. Anyway… het uitzicht van boven op de tempel was weer adembenemend. De parken werden door een plaatselijke hovenier nog goed op de schop genomen. Prachtig!

De tour hadden we vervolgd richting de Jade fabriek net buiten Beijing. Het was een bedrijf van de staat. Dat kon je al goed merken toen wij binnenkwamen. Het was namelijk erg netjes ingericht. De Jade mineralen-beelden waren ook allemaal erg mooi. Totdat je op het prijskaartje had gekeken. Dat was even schrikken. Er stonden serieus mega beeldwerken die omgerekend 1 miljoen euro waren. ‘No thank you’ zei Dirk. De kleine beeldjes rond de 5 centimeter groot waren minimaal 30 euro. Het zijn overigens wel échte souvenirs. Alles is zeker te weten ’Made in China’, haha!

In de Jade fabriek gingen wij lunchen. Met zijn allen zaten we rondom een ronde tafel. Op de tafel stond een groot dienblad die je kon ronddraaien. Typisch een Chinese eettafel. Er kwamen vele maaltijden op tafel. Van soep tot chicken sweet ’n sour en van patat tot rijst. Alles was er! Onze medereizigers wisten er wel raad mee. Er was een flinke slachtveld van gemaakt.

Met een volle maag waren wij geheel ready om naar onze eindstreep te gaan …namelijk de Chinese Muur, of op zijn mooie Engelse uitspraak ‘’The Great Wall of China’’. Het duurde nog een klein uurtje voordat wij de muur hadden bereikt. Langzamerhand konden wij vanuit de bus al kleine stukjes muur zien. Iedereen had weer energie gekregen! De Iraniërs zelfs nog meer, want zij gingen de muur opklimmen! Wij als luie Nederlanders hadden gewoon op zijn gemak de kabelbaan a 100 Chinese Yuan genomen. De kabelbaan was ook een leuke ervaring op zich. Ondanks dat het steendruk was, was dit ons eindpunt. Van Hoek van Holland via Moskou, Ulaanbaatar naar Beijing. Moeilijk te realiseren maakte wij ongeveer driehonderd selfies, net zoals de rest. Door de adembenemende uitzichten merkte je vrij weinig van al die mensen. Je werd hooguit door een selfiestick in je ogen geprikt. Ach ja… dat heb je als lange Nederlander in Beijing.

Het ging hard onweren …en gingen toen als de bliksem weg (haha!). Wij waren niet de enige, want samen met nog 30.000 andere mensen probeerde met zijn alle de grote, lange tunnel in te gaan om de kabelbaan naar beneden te nemen. Het duurde een eeuwigheid, want de kabelbaan viel af en toe uit. Vanwege de bliksem? Wij weten het niet, want wij stonden vast in de tunnel. Eenmaal beneden hebben wij een enige tijd gewacht op de mensen uit India, want die stonden helemaal achteraan in de rij. In de bus hadden wij gezellig met de mensen uit de Filipijnen gepraat. Later kwamen de Iraniërs helemaal verzopen van de muur af gewandeld. Tja… die 100 yuans waren het waard, zeker te weten!

In de tourbus waren we met zijn allen aan het grappen dat alle nationaliteiten goed met elkaar op de trip overweg konden. We hadden geconcludeerd dat de wereldleiders ook gewoon op een ‘Chinese Muur tour’ moeten gaan. Misschien gaan ze dan nog ooit met zijn allen door één deur.

De tour was voorbij, dachten wij… Ná ongeveer een uur terugrijden naar Beijing gingen we nog even een theewinkeltje in. Het winkeltje zat midden in een tempelcomplex wat afstamde van de Ming Dynastie …die gasten dronken zeker toen ook al behoorlijk wat thee. Dat werd mij ook duidelijk, want toen wij een klein a6 papiertje kreeg met wat de theetjes allemaal met ons ging doen was ik ook over. Het was goed voor je ogen, hart, energie, lever… ja ja LEVER (misschien wel goed naar het UlanKater verhaal). En eigenlijk alles wat een echte strijder zoals in die tijd nodig had. En wij dus ook!

Oké ná het theehuis had de tourguide geen onverwachte grapjes meer en waren we écht afgedropped bij het hotel. Het was een prachtige dag! En een geweldige afsluiting van een 25-daagse reis over land naar Beijing toe. Het was één van mijn dromen en ik heb het mogen meemaken. Fantastic!

China, 12 september 2016

De dag van vertrek terug naar Nederland. Nog steeds ná 25 dagen was het een apart gevoel om binnen 10 uur weer terug op Nederlandse bodem te staan. Kort na het ontbijt werden we opgehaald door onze taxichauffeur. Die overigens goed op tijd was! Richting de luchthaven kwamen we langzamerhand in de ochtendspits van Beijing. De smog stond aan de horizon. Niet gek dat de meerderheid van de locals hier met een mondkapje lopen.

Prima op tijd kwamen wij aan op Beijing Capital Airport. De security-check was meteen bij de ingang. Het verliep onwijs soepel. Ná de laatste yuans te hebben uitgegeven liepen we naar de gate toe waar de KLM vliegtuig al stond. De crew kwam net van de vorige vlucht af en werd door een nieuwe crew gewisseld. De vlucht was erg goed. Met een aardige stewardess die mij had verzorgd voor de nodige Cabernet Sauvignon Shiraz rode wijntjes was de vlucht in no-time voorbij. Rond 15:00 Nederlandse tijd stonden we op Nederlandse bodem. Onze backpacks waren er snel en toen het laatste treintraject van Schiphol Airport naar Hoek van Holland Haven. Waar de gehele reis was begonnen. Been there done that! It was great!

Mongolië/China, 09.09.2016

De transfer was niet komen opdagen, ondanks ik duidelijk in 24-uur tijd 06:45 had getoond aan de receptioniste. Gezien de vertrektijd van 07:35 zijn we maar de 2,5 kilometer met onze bagage gaan lopen. Totaal niet fijn! Op het station van Ulaanbaatar hadden ze geen elektronische borden met de vertrektijden van de trein, dus hadden we het gevraagd aan de info-desk. Zoals we moesten begrijpen kwam de trein op spoor 1 aan.

Gelukkig klopte dit wel! Bij binnenkomst in de trein werden we verrast door onze eerste klasse slaapcompartimenten met eigen douche en toilet. Echt prachtig mooi! Alle ‘’bad thoughts’’ waren meteen afgenomen. De trein bleef tot 08:30 staan op het perron. We waren dus veel te vroeg. Door de verschillende info waren wij het spoor bijster.

Toen de trein ging rijden zijn we naar het restauratierijtuig gelopen. Ook hier werden we verrast hoe mooi het rijtuig was! Al het interieur was gemaakt van ambachtelijk gemaakte houtsculpturen en patronen. Het eten was ook erg goed. Ik had een koffie en een omelet met worst.

Ná het ontbijt was het douchetijd en nap-time. Ná een half uur werd ik wakker in de Gobi Woestijn. Het was prachtig weer! De Gobi Woestijn is één grote leegte aan landschap met kleine struikjes. Regelmatig zagen wij wilde kamelen, geen dromedaris, maar echt kamelen. Ik krijg het ‘’Nullabor Plain’’-gevoel toen ik in Australië een dag lang door de woestijn ging. Het is echt een relaxte reis. Gewoon even helemaal niks doen.

Later gingen we naar het restauratierijtuig waar we Rianne en Hanka tegenkwamen. Ook kwamen we de Poolse Mirjam tegen. In de trein ontmoet je vaak dezelfde mensen. Erg leuk! Tenminste als je leuke mensen ontmoet natuurlijk! Daar hebben wij erg geluk mee. In het mooie restauratierijtuig hadden wij al vroeg wat gegeten. Dit vanwege de lange grenscontrole bij beide grensovergangen van Mongolië en China.

Laat in de avond kwam de paspoortcontrole aan de Chinese Grens. Het paspoort waren we voor enige tijd kwijt. De trein reed een loods binnen om het onderstel te veranderen van breed naar smal spoor. Ik was blij dat ik nog had geslapen in de middag. Dit had ik ook expres gedaan voor de avond. Na het veranderen van het onderstel kwam de vrouwelijke douane en gaf ons de paspoorten terug. Eenmaal uit de loods zijn we gaan slapen.

China, 10.09.2016

Hoge flats en industriële gebouwen is het beeld waarmee ik vanochtend opstond. Het was het plaatsje Jiningnan. Een typisch beeld voor een booming Chinese stad die in no-time groot is geworden. Ná een heerlijk warme douche op de rails gingen we naar het Chinese restauratierijtuig. ‘’Ni Hao’’ is hoe ik binnenkwam. De serveerster hadden ‘’Ni Hao’’ terug gezegd. We hadden kip met rijst in de ochtend. Het was erg lekker!

Het landschap leek een beetje op Mongolië, maar met meer landbouw en huisjes er tussendoor. Ná de stad Zhang Jiakounan reden we verder door de weilanden en bergen. Het is duidelijk veranderd ná Zhang Jiakounan. Je zie veel maïsvelden langs het spoor. Sommige steden doen mij erg denken aan de documentaire ‘’The Mayor’’ die was opgenomen in Datong. Een plaats waar we vanochtend vroeg langs zijn gereden. In de documentaire zie je hoe voormalige burgemeester van de stad een mega ontwikkeling doorzet om Datong op de kaart te zetten als fijne stad om in te leven. Vanuit de trein zie ik veel van dit soort ontwikkelingswijken.

Dichterbij Beijing kwamen er meer massale flats en zagen we ook de high speed bullet trains. Er waren nog enkele minuten te gaan op onze Trans Mongolische reis. Heel erg vreemd dat het dan eindigd. Eerst was de trein een huis geworden en nu is het al het laatste traject. …sterker nog de laatste minuten!

Bij aankomst op Beijing Railway Station konden wij het nog nauwelijks geloven dat de laatste treinreis erop zat. We liepen door de lange passagierstunnel naar onze transfer toe, want daarvoor stond onze transfergids netjes op het perron te wachten. Een selfie verder met Beijing Railway Station erop liepen we een stuk verder. Onze transfer was in een nieuwe VW wagen met lerenbekleding en geen barst in de ruit, zoals de van onze transfer eruit zagen, haha!

De stad is al vele malen beter georganiseerd vergeleken met de Russische en Mongoolse steden, echter weet het verkeer het nog steeds de plank mis te slaan voor Nederlandse begrippen. Onderweg tijdens de transfer zie je verschillende steegjes waar het nachtleven extra lokaal is. Iets verder reden wij zo’n steegje in. Het werd duidelijk dat ons hotel verborgen zat in een bruisende Chinese wijk.

In het hotel hadden we onze bagage gedropt en waren we snel de straat op gegaan voor wat sightseeing. We hadden tenslotte al een douche gehad in de trein. Eerst gingen we naar de Lama Tempel die erg bekend is in Beijing. Een groot voordeel was dat dit maar +/- 15 à 20 minuten lopen was van ons hotel. De Lama Tempel was erg mooi. Opvallend zijn de jonge mensen die hier in grote getallen voor de Buddha bidden. Binnen in de Lama Tempel troffen we net zo’n grote Buddha aan als in Ulaanbaatar. De Chinese zijn net als de Mongolen erg bijgelovig. Als je bijvoorbeeld op de drempel staat terwijl je door een deur of poort loop, dan brengt dit ongeluk.

Ná de Lama Tempel liepen we naar het metrostation voor 5 minuten. De metro in Beijing is super beveiligd met luggage-scans. In de metro is het tevens ook behoorlijk druk. Algemene indruk is dat de metro een stuk eenvoudiger is dan Moskou. Vanuit het metrostation Tianenamen West kon je de Verboden Stad al zien liggen. Tegenover is het plein van de Hemelse Vrede. We liepen na twee grondige security scans de Verboden Stad binnen. Het was zo ontzettend mooi! De keizerlijke gebouwen is hoe ik mij Beijing had voorgesteld gewoon onwijs gaaf!

Ná de vele delen van de immens grote Verboden Stad hadden wij het einde bereikt. Aan het einde zijn we nog naar een tempel gegaan die aangrenzend was aan de Verboden Stad van deze tempel hadden wij prachtig uitzicht over de gehele stad. Het was wel even klimmen maar voor 2 Yuan (€ 0,30) entree kun je natuurlijk geen lift verwachten.

Vanuit deze tempel zijn we teruggelopen naar het hotel dit was ongeveer 1 à 1,5 uur lopen. Tussendoor hebben we goed van de Chinese cultuur kunnen proeven door de vele straatjes die we hadden bewandeld. Uiteindelijk in het hotel ging ik nog even beneden buiten relaxen met een paar Puijûs, die tegenover bij een Chinese local waren gekocht. Het was nog heerlijk en met uitzicht op de binnenplaats van het hotel was het uiterst plesant. Tot mijn grote verbazing zag ik ná een uur Lindi en Anne, onze medereizigers die we hadden ontmoet in Siberië en Mongolië, die opeens de binnenplaats op liepen. Hier heb ik nog gezellig een Piva mee gedronken. Nils kwam later naar beneden en hadden toen besloten om gezellig samen uit eten te gaan in het bruisende lokale steegje waar wij verbleven met ons hotel. Het was een super gezellige avond! Die hebben we gespendeerd bij een gezellige bar aan het einde van straat waar jezelf het aantal spiesjes van kip, lam of groenten kon bestellen. Erg leuk concept.

De locals zaten buiten aan een grilplaat met een ontbloot bovenlijf. Dat is vrij normaal hier in Beijing. Er waren ook verschillende bierzaakjes die opmerkelijk veel Belgisch bier hadden. Het was een mooie einde van een prachtige sightseeing dag in Beijing. De volgende ochtend moesten wij weer vroeg opstaan voor de tour naar de Chinese muur.