Dutchpioneer.nl

Dag 9 onderweg naar George Town, Guyana – zondag 17 november 2019
Al vroeg in de ochtend waren wij onderweg richting de grensovergang. Suriname en Guyana zijn gesplitst door de Corantijn rivier. Momenteel is er een ferry verbinding tussen de twee landen. Al is er wel al spraken geweest over het bouwen van een brug tussen de twee landen. Ongeveer een uurtje rijden vanaf Nieuw-Nickerie, waar wij de nacht hadden verbleven in de Golden West Hotel, waren wij gearriveerd bij de grensovergang. Hier bij de Canawaima Ferry verbinding hadden wij wat Euro’s omgewisseld naar Guyaanse dollars. Dit was allemaal vrij duister aangezien het eigenlijk niet mocht op de grensovergang. Kort daarna gingen wij naar het immigratiebureau om ons paspoort af te laten stempelen. Je zou zeggen, hierna waren wij in niemandsland. Al was er in dat niemandsland een klein barretje waar je wat eten en te drinken kon kopen en er waren 2x taxfree winkels. De winkels waren spotgoedkoop qua rum. Zo hadden wij een rum die normaal in Nederland €60,- is hier voor US$18, geen geld dus. Door het vroege ontbijt hadden we nog niet bepaald trek gekregen. Sven en ik hadden dus rond 9 uur al een patatje gescoord bij de grenspost. En het patatje smaakte mega goed! In eerste instantie had het de bedoeling geweest om 10 uur met de boot te vertrekken, echter anderhalf uur ná de oorspronkelijk vertrektijd was het schip gearriveerd. In de tussentijd hadden we maar een colaatje gehaald en gemixt met een klein flesje Borgoe rum die wij ergens bij Brownsberg hadden gekocht. Hierdoor werd het geduld iets uitgerekt, haha! Tot verveling aan toe gingen Petra, Sven en ik met bier dopjes voetballen. De temperatuur speelde ook geen toffe rol in het wacht process, want het was hier bloedheet.

Toch werden we naar voren geroepen en konden wij aan boord. Er stonden ongeveer 20 auto’s op de ferry, waaronder onze touring bus met onze chauffeur, een grote gast met dreadlocks. De meeste passagiers hadden binnen in de boot plaatsgenomen op een bankje. Wij hadden het al snel in de gaten en hadden hier onze bagage gedropt en zijn naar de bovendek gegaan waar we heerlijk van het uitzicht konden genieten …en zo ook de bloedhete zon. Het was dus goed smeren. Van Jane, onze reisleider, hadden wij immigratieformuliertjes ontvangen voor Guyana. Het waren er twee zelfs, 1x voor de immigratie en de andere voor de douane met invoer van goederen. De boottocht duurde ongeveer een klein uurtje over de Corantijn rivier waarna wij arriveerde in Guyana. Het was al vrij apart bij het aanmeren. Ik merkte al een verschil in klimaat en sowieso de cultuur van het land. Waar ze in Suriname onwijs aardig zijn, waren ze hier in Guyana iets minder plezant. Hier stonden wij vervolgens in de rij bij het immigratiekantoor van Guyana …we kregen de stempel en liepen met onze tas door de douanecheck naar buiten. Buiten werden we opgewacht door enorm veel lugubere taxichauffeurs en geld-omwissel-klootviolen. Het duurde niet lang totdat ze weg waren, want het begon keihard te regenen. Ik dacht ”dat komt mooi uit dat die gasten smelten van de regen, opdonderen!”.

Inmiddels hadden wij koers gezet richting Georgetown, de hoofdstad van het land Guyana. Ná een halfuurtje rijden stopte wij in een plaatsje bij een Halal tent waar we Nasi en Bami op hadden. De eerste indruk van Guyana was minder positief dan wat ik bij Suriname had. Er heerst veel armoede hier als je de huizen en mensen ziet. Ook is de cultuur van een ander kaliber. Het is hier echt Zuid-Amerika. Waar het in Suriname nog op Afrika lijkt is het hier 360 graden omgedraaid. In de Halal tent kregen wij een portie Nasi waar je ”u” tegen kon zeggen. Dit hadden wij ook al de voorgaande dagen gemerkt in Suriname. De porties eten zijn hier zodanig groot dat zelfs een hongerige bootwerker er buik aan vol kan eten …we reden verder en de meer we naar Georgetown naderde. De meer chaos het was in het verkeer. Waar je in Suriname je eigen zebrapad kan aangeven rijden de locals hier je keihard voorbij je voeten. In de voorstad bij Georgetown reden wij voorbij het Hard Rock Café wat onze medereiziger Wijnand al had aangeven dat hier er één zat. Dit kwam mooi uit. Geen zoekwerk meer, alleen nog een taxi scoren en de hamburger met een pilsje. Al deden wij dat niet die avond. We waren aardig kapot. In het hotel hebben wij ongeveer een uur moeten wachten in de lobby voordat wij eindelijk de sleutels hadden. Echt een ”Holy Moly”-momentje was dat! Ons hotel was gelegen in een soort van hoofdstraat. Het zag er vrij netjes uit en hing er een Caribische vibe. In de hotelkamer deed de douche wonderen en waren wij nog even voor een pilsje naar de bar gegaan waar wij tevens hadden gegeten. Er hing een vreemde sfeer. Niet dreigend, maar ook niet totaal veilig. We zagen schaars gekleden vrouwen bij de pool tafel staan waar wij onze twijfels bij hadden of dit geen vrouwen van plezier waren. Leanne, Carianne en Roos gingen buiten het hotel eten. Nog geen 100 meter verwijderd van het hotel werd Leanne zowat beroofd van haar tas. Ik was er niet bij maar dit was het verhaal van Leanne. Dit was voor ons allen een eye-opener dat Georgetown niet zo’n hele brave stad is. Ná het eten waren wij afgetakeld naar de kamer, want die o-zo-nodige slaap stond hoog op het verlanglijstje.

Dag 10 de vliegtour naar de Kaieteur Falls – maandag 18 november 2019
Als herboren goden zaten wij aan de ontbijttafel. Wijnand was jarig en vanuit Djoser was er een chocoladetaart gehaald. Het toetje hadden wij dus al in de pocket! Vóór het ontbijt waren wij nog even opzoek naar een kledingwinkel aangezien we nog iets nodig hadden. Extra alert gingen wij de straat op met onze gedachte dat Leanne de avond ervoor bijna was beroofd. Het verkeer was een gekkenhuis, maar dat was niet alles …er stonden ook bewakers met serieuze geweren in de deuropening van een bouwmaterialenwinkel. Een paar straten verwijderd van het hotel waren wij al aan het denken hoe snel we terug konden komen. Inmiddels hadden wij een kledingwinkel gevonden. En daar in de kledingwinkel sprak bijna niemand Engels. Wat notabene de voertaal is in Guyana. Nee ze spraken hier Spaans. 1+1=2 dus ik dacht dit zijn Venezuelan aangezien het, het buurland is van Guyana. Terug in het hotel hadden wij dus ontbeten en waren vervolgens bij het zwembad gaan poolen. Aangezien het mechanisme van de biljarttafel niet werkte konden wij gratis poolen. Dat is tenminste nog is leuk!

In de middag stonden wij ready for take off in the lobby om naar de luchthaven van Georgetown te gaan. De vliegtour stond namelijk op de planning naar de Kaieteur Falls. De hoogste enkele waterval ter wereld gelegen in de jungle van Guyana en niet ver verwijderd van de grens met Brazilië. Onder de formele wijze werden wij gefouilleerd en ons paspoort gecheckt, ondanks dat het eigenlijk een retourtje Georgetown via Kaieteur Falls was. In een vrij eenvoudige ruimte met wat schilderijen aan de muur wachten wij geduldig op de omroepberichten. Uit het raam zagen wij wat helikopters uitvliegen en binnenvliegen, hoogstwaarschijnlijk met wat spoedhulp voor de ambulancehulp. Daarnaast waren er vele vliegtuigen van Trans Guyana Airways waarmee wij gingen vliegen. Het startschot was er en wij liepen naar het vliegtuigje toe. Mega klein, maar groot genoeg voor +/- 13 mensen. We waren inmiddels gesettled en hadden koers gezet naar de Kaieteur Falls. In een korte tijd vlogen wij nog over Georgetown, waarna het land zich opslokte in de jungle. Ik zat te genieten. Naast het raam met een prachtige kronkelende rivieren door de bossen. Het duurde dus ook niet geheel lang voordat de watervallen inzicht waren …En toch waren de watervallen een aardig tijdje vliegen, maar het was gewoon prachtig. We vlogen cirkelend over de watervallen, zodat iedereen het goed kon zien. Het was zo fucking adembenemend, dat ik nog geen eens een goede foto had gemaakt omdat ik zat te genieten. De landing was ingezet en we zaten binnen no-time op de grond. Erg gek om te landen midden in de jungle. Het was een vrij simpele airport. Eén ander vliegtuig stond geparkeerd. Voor de rest was het eigenlijk een soort outback café dan een échte luchthaven. Geen formaliteiten, gelijk over op de tour.

De watervallen waren écht onwijs bizar mooi. Ze waren écht zoveel hoger dan de Niagara Falls en de Victoria Falls die ik heb gezien. Door de niet zo centrale locatie was het écht zo bizar mooi, want er was geen hond te bekennen. Het is een nationaal park waar ook nog veel dieren leven. Hier hebben wij een ”Cock of the Rock”-vogel gezien. Een mooie oranje vogel die alleen in deze buurt is te vinden. Een paar mensen in het vliegtuig waren echte vogelspotters. Zij waren overigens niet van onze groep. Het was zo bizar zij keken alleen maar naar die vogels in plaats van de waterval. Gekke lui! Wij hadden onwijs genoten van onze trip naar de Kaieteur Falls. We vlogen terug en nu had ik dus wel een mooie foto kunnen maken van de watervallen. Al snel hadden wij de landing ingezet. Georgetown it was. Terug in het hotel hadden wij snel een douche gepakt en zijn wij naar het Hard Rock Café gegaan, want ook Wijnand is een mega groot Hard Rock fan. Ik was ook in element. Een heerlijke maaltijd kon ik niet weerstaan. Zoals altijd nam Legendary Burger en een biertje. En de nachos kwamen daar ook nog bij. Tot slot zat ik zo vol dat mijn riem een stukje losser moest. De dames keken mij aan en zeiden ”dit hebben wij normaal gesproken ook”. Hmmm. Ik had het naar mijn zin. Het was een tijd gelegen dat ik zo goed had gegeten. Even later hadden wij nog een T-Shirt gekocht bij het Hard Rock Café. Eén die weinig mensen waarschijnlijk hebben. In het hotel hadden wij nog een afzakker genomen. Hier ontmoette wij de Guyaanse gast ”Troya” een aardige gast die vlakbij de grens van Brazilië woont; ongeveer 10 minuten rijden. Hij zei dat Georgetown ook gigantisch gevaarlijk is. Zelfs hij als een ”local” ging niet alleen ‘s-avonds op straat. Hoe bizar? Na ja. Wij namen nog een Guyaanse Banks biertje, die overigens mega goed zijn, en daalde af naar de hotelkamer. Het was een toffe dag!

Dag 11 stadstour Georgetown – dinsdag 19 november 2019
In de ochtend stond er een stadstour op de planning met onze bus en de gids + chauffeurs. Het was een ideale manier om de stad te zien zonder als voetganger in het verkeer deel te nemen. De eerste stop was bij het monument van Cuffy een slaaf in die tijd. In 1763 werd hij bekend door met ongeveer 2500 andere slaven in opstand te komen tegen de kolonisten. Dit was het moment dat de slavernij in Guyana werd afgeschaft. 100 jaar later, 1863, werd dit pas in Suriname gedaan. Elk jaar op 23 februari is er een feestdag om de Guyaanse held te herdenken. De tour ging verder via de ”Red House” een huis waar universitaire onderzoeken worden verricht. Vervolgens nog de vuurtoren die inmiddels geen functie zou kunnen hebben omdat er een mega hotelketen van Marriott voor is gebouwd. Ook hadden wij de Houses of the Parliaments bezocht van Guyana. Het was een prachtig mooi gebouw. Ná een korte security check wat nergens op leek konden wij naar binnen en kregen wij een rondleiding. Het zag een beetje uit als het Britse Parlement, zoals in Londen. De eerste steen was gelegd in 1829, waarna het 5 jaar later was afgebouwd. Het was een hele interessante inkijk in het Guyaanse Parlement. Tot slot waren wij naar de National Museum gegaan in Georgetown waar we even kort hadden rondgelopen. Het was een vrij primitief museum, al hadden ze wel onwijs veel dieren tentoongesteld. Even later hadden wij nog even tijd om aan de overkant van het museum wat souvenirs te shoppen. Het was wel weer mooi geweest en gingen terug naar het hotel met de bus.

In de middag was het een pool-tafel-time en hebben wij nog een hele curry gescoord in het hotel. Later in de middag hadden wij een bucket met ijs gehaald en zijn naar het dakterras gegaan waar wij een aantal rum cola’s hadden gedronken. Dit was de rum die wij hadden gescoord aan de grens. Of het nu een heel goed plan was weet ik niet… we zaten er prima en hadden mooi overzicht over Georgetown. Alleen ging het keihard. Tot slot was ik een groot deel van de avond kwijt. We gingen zelfs nog naar het Hard Rock Café. Dat ik moet geloven van de verhalen was het écht een Hangover scene. Het was zo erg dat ikzelf eindigde met een paar drumstokjes. Volgens de verhalen moet het leuk zijn en als ik mijn kleren moet geloven had ik overheerlijke spareribs op. Hangover I just begun!