Zaterdag 5 augustus 2023 – Amsterdam via Atlanta naar Columbus
Eindelijk was het zover een reis waar ik al een tijd naar uit had gekeken vanaf mijn vorige Europa reis; een reis naar mijn vriendin Monica! Vanaf Amsterdam Schiphol ben ik met een 9 uur durende vlucht met Delta Airlines naar Atlanta gevlogen. Dit was de eerste keer voor mij dat ik met Delta Airlines vloog. Op de luchthaven Schiphol had ik nog wat gegeten en de laatste souvenirs gekocht, een puur Hollandse doos met speculaasjes. Het boarden verliep vlot. Ik zat net achter de Comfort+ stoelen en had het idee dat ik meer ruimte had dan de rest van de Economy Class. Het was een mooie opstelling in het vliegtuig, namelijk 2-4-2 rijen met stoelen. Ik had een plekje aan het raam met slechts 2 stoelen dus. Normaal in mijn eerste reisblog verhalen heb ik het altijd hoe mooi de stewardessen waren maar dat ging hier niet echt op, haha! Het was een oudere crew en hun uniform was ook niet echt herkenbaar. Dat is wat anders dan het fel blauwe pakje van KLM, haha. Afijn ik kwam daar ook niet voor, haha! Een uur na het opstijgen kregen we ontbijt geserveerd. Ik had gekozen voor de scrambled eggs en hash browns. Het was goed, maar niet al teveel! Tijdens de vlucht had ik op het Delta tv schermpje in mijn stoel voor mij 5 afleveringen gekeken van Below Deck, nog een paar reisafleveringen van Anthony Bordain en een nieuwe film Love Again. De reis vloog zo letterlijk voorbij! Kort voor de landing kwam de crew met nog een Aziatische Kip Loempia en kon je nog wat te drinken bestellen. Gek genoeg voor trouwe lezers had ik geen alcohol besteld, haha! Ik wilden mij eigenlijk meteen in de tijdzone van Amerika wanen, want ik heb maar 2 weken om er echt van te genieten.

Op Atlanta International Airport te zijn geland verliep alles vrij vlot eigenlijk. Atlanta Airport is de grootste luchthaven van de wereld gebaseerd op passagiers aantallen. Vanuit het vliegtuig liep ik naar de border control (grenscontroleurs) die mij behoorlijk wat vragen stelde, waaronder: “Wat kom je hier doen?”, “Waar ga je heen?”, “Wat voor werk doe je?” en toen ik zei dat ik mijn vriendin in Columbus ging opzoeken zeiden ze “Oh dat is raar daar gaan niet veel mensen heen op vakantie”, “Heb je ook een diamante trouwring bij je?”, ik lachte hard om die laatste vraag. Voor mij was het gesprek wat luchterig geworden, echter was de vrouwelijke grensbeambte nog steeds serieus. Ik lachte het weg om te zeggen “nou nog niet!”. Ik liep verder naar de bagageband waar ik mijn koffer weer kon ophalen om vervolgens mee te nemen naar een transferband waar de koffer naar het vervolg vliegtuig werd gebracht. Zo gezegd en zo gedaan liep ik verder door de bagagecheck heen waarna ik weer een vrij man was om mijn weg voort te zetten naar de vervolg vlucht. Zoals ik al schreef is Atlanta Airport de grootste ter wereld; de terminals worden door middel van een metro met elkaar verbonden. Er zijn maar liefst 7 metrohaltes voor 7 verschillende vertrekterminals. Opzich spreekt alles voor zich op het moment dat je land tot aan het moment van de volgende vlucht. Ik zat er een beetje over in, in eerste instantie, ondanks dat ik veel reizen op mijn naam heb staan al. Ik had wel 3 uur ingecalculeerd voor de overstap en als het tegenzit heb je die ook zeker wel nodig! Ik was in een uurtje bij de gate voor mijn vlucht naar Columbus (Ohio).

Bij een basketbalrestaurant van de Atlanta Hawks in terminal A had ik een paar biertjes op. Op de airport hadden ze al verbazingwekkend veel speciaal biertjes op de tap. Ik nam een IPA-biertje genaamd “Hazy Little Thing”. Het was een goed biertje. Het was even goed te relaxen met een biertje, na de lange vlucht.

Eenmaal in het vliegtuig had ik een prima plekje bij de nooduitgang. De vlucht naar Columbus verliep vlot. De piloot was een grappige man die de omroepinstallatie van de perser gebruikte en gewoon daar in de gang ons stond aan te spreken. Hij zei “de vluchtduur is 1 uur in 5 minuten, maar wij gaan het in 1 uur en 4 minuten proberen!”. Hij had er flink de gang in. Het was denk z’n laatste vlucht van de dag haha. Eenmaal op Columbus Airport te zijn geland was er geen douanecontrole meer. Dit kwam dat ik op een binnenlandse vlucht zat. Bij de bagageband kwam Monica aanlopen! Dat was zo gek! Zoiets is in Europa niet mogelijk om bij de kofferband te komen. Ik was weer onwijs blij om haar weer te zien! Mijn koffer was er ook snel en we gingen van de airport naar haar favoriete wijn-proeverij/restaurant Coopers Hawk. De weg van de luchthaven naar het restaurant voelde als één grote droom aan, dat ik naast Monica in de auto zat. Ik had er sinds Boedapest lang naaruit gekeken en nu was het werkelijkheid.

Alles rondom de weg naar het restaurant was enorm. Alles moet groot, groter, grootst zijn in Amerika. Bij de wijnproeverij had je de keuze tussen een zoete wijnproeverij tour of een mix. Monica nam de zoete en ik de mix. De wijnen zijn allemaal daar gemaakt en ze hebben vele druifsoorten geimporteerd om een flinke variatie te maken. Van Zuid-Afrika tot Duitsland en helemaal vanuit Australië. Dat gezegd te hebben, de dame van de wijnproeverij dacht dat ik uit Australië kwam. Het blijft gek dat er na zoveel jaar nog zoveel accent in zit.

Na de heerlijke wijnproeverij gingen wij aan tafel zitten en hadden een Italiaanse wijn besteld “Isla del Sol”, ook gemaakt door Coopers Hawk. Het was een heerlijk wijntje. Vooraf hadden we Brussels Sprouts ofwel Spruiten helemaal opgepimpt met allerlei sausjes en kruiden. Dit is iets wat ze heerlijk vinden in Amerika. Daarnaast had Monica als hoofdgerecht een gerecht met krab en ik een zalmpje uit de Stille Oceaan bereidt op Aziatische wijze. Het was echt heel lekker.

Op de weg naar het huis van Monica d’r zus (waar we verblijven) waren we nog gestopt bij Rita’s icecream shop. Monica zei dat ik het moest proberen! Haha. Het was een ijszaak waar ze softijs onderop een beker doen, dan slushpuppy ijs met een smaakje erop doen en dan uiteindelijk nog een dot softijs er bovenop. Ik zat al aardig vol, maar bij het bestellen zei ik een large. Enorm stom van mij, want het was enorm groot. Ik had een Dr. Pepper slushpuppy + vanilla softijs er boven op, Monica had iets van een bananensmaak ijsje, die smaak is blijkbaar uniek hier in Amerika en krijg je niet bij veel ijszaken.

Eenmaal bij het huis te zijn aangekomen in de middle of nowhere was ik verbaasd hoe mooi de omgeving was. Hier ontmoette ik ook Monica haar hond Pharaoh. Pharaoh is een klein Siberische husky. Ze was heel enthousiast om mij te zien haha. Die avond hebben we niet meer veel gedaan want het was een behoorlijke reis voor mij en was aardig verrot.

Zondag 6 augustus 2023 – Columbus Zoo en het centrum van de stad
Monica had een plan in de ochtend, namelijk om naar een restaurant te gaan voor ontbijt wat een begrip is in de Verenigde Staten. We gingen naar Bob Evans. Het was denk een half uurtje rijden tot we er waren. Het was echt een door en door Amerikaans restaurant. Monica vertelde mij dat de meeste mensen naar Bob Evans gaan voor ontbijt, echter kan je er ook in de avond heen om te dineren. Ik koos voor de Farmers Choice ontbijt. Het ontbijt bestond uit 3 pancakes met maple syrup, 3 eieren, bacon, worstjes en aardappeltjes. Het was enorm! En enorm lekker!

Ik vroeg aan Monica hoe het een beetje zat met fooi geven hier in Amerika. Standaard fooi percentage voor uiteten gaan ligt hier op 20%, echter na wat Monica zei begrijp je de reden. Het gemiddelde loon van werknemers in Amerika is ongeveer $15,- per uur, echter is dit niet zo voor serveersters. Die verdienen ongeveer $4,- per uur. De overheid heeft dit zo geregeld, omdat ze tip krijgen …best bizar! Moet je nagaan als je dan geen tip krijg van de mensen die vervelend tegen je zijn geweest. Ik was even benieuwd naar de fooienpercentage, want ik wil niet bot overkomen.

Ná Bob Evans gingen we naar, de inmiddels, wereldberoemde dierentuin die recent nog in het nieuws is geweest vanwege een geboorte van een baby gorilla van een “mannelijke gorilla”. Ik praat over Columbus Zoo. Voor 8 jaar lang dachten ze dat het een mannelijke gorilla was. Ze zaten er dus flink naast! Het was een behoorlijk grote dierentuin verdeeld over verschillende continenten in het park. Wij liepen eerst langs het Noord-Amerika gedeelte. Hier kwamen we langs het ijsberenverblijf wat onwijs gaaf was. Op het moment dat er waren kregen ze kleine visjes gevoerd. In het water van het verblijf zaten ook vissen, dus de ijsberen konden op elk moment eten. Ook de vissen werden gevoerd, tot op een zeker moment was de ijsbeer de onrust zat en sprong in het water, haha! Het grappige is dat je het ijsberenverblijf ook van onder het water kan bewonderen, dus Monica en ik gingen onder het verblijf kijken naar de ijsbeer. De ijsbeer probeerde meerdere keren de vissen te pakken. Uiteindelijk was het hem gelukt en had die een vis te pakken. Erg mooi verblijf om te zien en heel erg vermakelijk om naar te kijken. Even verder zat ook een het bruine beren verblijf. Wat een enorm grote beesten zijn dat! De bruine beren hadden wat onenigheid met elkaar, dat was wel grappig om te zien. Vervolgens zijn we naar de leeuwen en cheetah verblijf gelopen. In Columbus Zoo hebben ze het zo opgesteld dat het net lijkt of de leeuwen samen in het veld staan met zebra’s, kudu’s en giraffen. Dit is natuurlijk niet zo, maar dit hebben ze wel gaaf gedaan. De giraffen kan je hier voeren in Columbus Zoo en dat hadden we ook gedaan. Erg leuk! Het was de tweede keer, laatste keer dat ik een giraf had gevoerd was in Fuerteventura. Toen we klaar waren bij de giraffen was er een show met de cheetahs. De verzorgster van de cheetahs liep gewoon naast hun! Ze hadden een lijntje gespannen waar ze een soort prooi aan konden hangen met een motortje, dus dat ding ging super snel rondom het neergezette parcour en dus ook de cheetah. Het zijn dan net huiskatten, haha! Daarnaast hebben we nog een Amerikaanse Adelaar, Kangoeroes, Wombats, Tasmanian Devils, Koalas, Zeekoeien, Roggen en nog veel meer andere beesten gezien.

Ondertussen hadden we een typisch Amerikaans ijsje op. Het heet Dippin Dots. Het zijn kleine ijsballetjes van verschillende smaken. Heel gek iets, maar heel lekker! Vanuit de dierentuin reden we door naar de wijk Franklinton in Ohio. Hier ontmoette wij Monica’s beste vriend Jaron bij de Brewdog Brouwerij. Het is dezelfde brouwerij die wij kennen van de blauwe IPA blikjes in de supermarkt in Nederland. Eén van mijn favoriete IPA biertjes. Hier had ik een beerflight besteld. Een proeverijbord met 4 biertjes. Het was erg leuk om Jaron te ontmoeten. Hij nam ons mee op sleeptouw door de stad met de elektrische steppen die ik in mijn vorige reis ook veel heb besproken! Het gekke was dat ze hetzelfde merk hadden als in Europa, dus ik hoefde geen nieuwe app te downloaden. Columbus is een hele rustige en mooie stad. Geen extreme verkeerschaos en makkelijk rond te gaan met een step. We reden naar East Market waar we Jaron zijn man Bryan ook heen kwam. Het zijn hele aardige gasten en Bryan heeft zelfs nog 2 jaar in Keulen gewoond in Duitsland, dus was wel meerdere keren ook naar Nederland geweest. De East Market is een beetje gebasseerd op de Mercados van Spanje. Je kan overal wat eten bestellen en vervolgens in een centrale bar dit op eten. Dit soort concepten vind ik geweldig! De bar heette The Railhouse het was een hele leuke bar gebaseerd op een ouderwetse stationsrestauratie. Ik had een Guinness en Monica had een cocktail gescoord. Later was ik wat eten gaan halen. Mexicaanse kip fajitas en Amerikaanse chicken tenders. Het was bij 2 verschillende zaakjes. Het was erg leuk om beetje van alles wat te nemen.

Bryan was met zijn auto gekomen. Bryan en Jaron hadden ons later afgezet bij de Scioto rivier in het hartje van de stad. Monica en ik liepen langs de rivier terug naar de omgeving van de Brewdog Brouwerij. Er hing een hele relaxte sfeer bij de rivier. Het was verreweg van wat ik had verwacht van een grote stad in Amerika. Oké het is wel zo dat het zondag was, maar vergelijkbaar met een stad als New York waar ze zeggen “a city thay never sleeps” was dit zoveel rustiger. Ondanks dat ik niet in New York ben geweest maar wel in de vergelijkbare stad in Canada “Toronto”. Het is verreweg van zoiets groots.

Tegenover Brewdog zat een andere brouwerij Land-Grant Brewing Company. Hier had ik een “Oh, sure!”-IPA geproefd. Heel erg lekker. Beide brouwerijen zaten in de wijk Franklinton.Van Land-Grant brouwerij waren wij naar de wijk Dublin gegaan. Onderweg liet Monica nog haar school (college) zien. Het was echt verbazingwekkend groot. Ik zei “hier zou je als zo jong iemand niet blij van worden hoe groot het is”. Ze hebben zelfs een stadion voor 104.000 mensen voor American Football dat speciaal voor college football is. Monica liet nog haar oude huis zien boven een bar waar ze voor een langere tijd heeft gewoond tijdens haar college-tijd. We waren vervolgens naar Pins Mechanical Co. gegaan. Een supertoffe bar met allemaal retrogames die je gratis kan spelen. Buitenom dat is het ook mogelijk om gratis te bowlen en verschillende andere spellen te doen. Pins Bar heeft ook ongeveer 50 verschillende biertjes van de tap waaruit je kan kiezen. Monica en ik hadden PacMan gespeeld, Monica had gewonnen. Daarna hadden we een soort ringwerpspel genaamd Hookie gespeeld en daar had ik in gewonnen tot onvrede van Monica, haha! In de Pins Bar zat ook een hotdog zaakje genaamd Weenie Wonder. Hier hadden we een hotdog gescoord met een groot aantal toppings erop, erg lekker! Kort daarna hebben we nog even bij een vuurkorf gezeten en zijn de brug overgelopen naar het oude gedeelte van de wijk Dublin. Monica wist nog een goede ijszaak hier die we niet mochten missen zei ze. Bij Jenni’s Splendid Ice Creams te zijn aangekomen werd het wel duidelijk dat een goede ijszaak is, want er stond een rij om een ijsje te halen. Monica wilden graag dat ik gezoute drop ijs (Salted Liquorice) probeerde, ik vond er niet veel aan! Rare combinatie! Van het oude gedeelte van Dublin zijn we terug gelopen naar de auto en teruggereden naar Cardington waar we verblijven in het huis van Monica haar zus. Het was een voldane dag, waar ik onwijs veel heb gezien.