Woensdag 9 augustus 2023 – Van Sandusky, Ohio naar de Amerikaanse staat Vermont

De wekker ging al vroeg. Het was ongeveer kwart over 4 dat de wekker ging. Er stond namelijk een flinke reis op het programma. Een reis van Sandusky (Ohio) naar de Amerikaanse staat Vermont. De koffers waren weer gepakt en tot mijn grote verbazing was het mogelijk om zo vroeg al te ontbijten. En dan ook al serieus een goed ontbijt met eieren en bacon. Monica vertelde mij dat dit komt doordat er veel mensen vaak op doorreis zijn en daarom dat ze zo vroeg ontbijt serveren. We waren voorbereid op een flinke autorit, maar liefst 12 uur durende rit door verschillende staten. Tijdens onze start van de roadtrip waren wij in de staat Ohio en reden wij langs de grote stad aan het meer van Erie, namelijk Cleveland. Qua verkeer was het behoorlijk druk rondom de stad, echter waren wij snel uit de drukte en waren we na een uurtje aangekomen in de staat Pennsylvania. Elke staat heeft zijn eigen gezegde en toen wij de staat Pennsylvania inreden zagen wij een enorm bord met daarop ‘’Pursue your happiness’’ ofwel letterlijk vertaald ‘’Streef je geluk na’’. Het is waarschijnlijk het kortste stukje om snel van staat naar staat te gaan in Pennsylvania. We waren namelijk slechts een uurtje in Pennsylvania toen wij de staat New York benaderden. Het gezegde van de staat New York is ‘’Experience, Explore, Enjoy’’.  Het duurde niet lang voordat wij borden zagen om af te slaan naar Niagara Falls. Een plek die ik op een andere reis ooit heb gezien vanaf de Canadese kant. 

In het laatste gedeelte van de staat New York kwamen wij steden tegen met bijzonder bekende namen, zoals Amsterdam en niet veel later ook Rotterdam. Over de plaats Rotterdam heb ik wat onderzoek naar gedaan. Het waren Nederlanders die in 1661 vanuit het Nederlandse Rotterdam waren geëmigreerd naar de staat New York. Het grappige om te weten is dat ze in 1942 het motto van Rotterdam in Nederland hadden overgenomen, namelijk ‘’sterker door strijd’’. Er wonen ongeveer 30.000 inwoners in Rotterdam in de staat New York. We waren niet gestopt in Rotterdam en ik wist ook niet dat er heel veel Nederlandse geschiedenis verstopt zat in de stad. Echter kreeg ik dat wel door toen wij het stadje Troy binnen reden. De stad die zich adverteert als ‘’Home of Uncle Sam’’. De man die bekend werd om mensen over te halen om in het leger te gaan. Terwijl wij de stad in reden, zag ik veel huizen met oer-Hollandse bakstenen. Ik wist het zeker! Ik zei tegen Monica; “Dit zijn zeker Hollandse bakstenen die gebruikt zijn voor de bouw van de huizen hier’’. Troy behoorde in de 17e eeuw tot de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Dit verklaart natuurlijk al een hoop. 

In het plaatsje Troy gingen wij naar een fastfoodketen Popeyes. Monica zei dat ze hier heerlijke Spicy Chicken Sandwich ofwel een pittige kipburger verkopen. De kipburger was 12 augustus 2019 op de markt gebracht. De marketing voor de kipburger was zo goed opgezet en de Amerikanen vonden het broodje zo lekker dat de kipburger binnen 2 weken uitverkocht was. Monica vertelde zelfs dat mensen met elkaar op de vuist gingen om een kipburger broodje te bemachtigen. Erg extreem! Maar ik kan je vertellen: het was een super goed broodje. Het grappige was dat ik een Large fries (patat) had besteld en ik kreeg echt een hele familiebox met patat. Echt extreem veel. Ook na een aantal dagen ben ik het nog steeds niet gewend dat alles in grote porties komt. Dus kom je ooit in de States en heb je trek in een kipburger, ga naar Popeyes! Haha! 

Naarmate wij richting de grens van de staat New York met de staat Vermont naderden ging het landschap langzaam veranderen. De vlakke weilanden maakten plaats voor groene heuvels en bergen. Monica wees naar het landschap voor ons in de auto en vertelde dat het de Green Mountains waren. Dit zijn de kleinere bergen in Vermont die deel uitmaken van de Appalachian Trail. De Appalachian Trail is een wandelroute die gelegen is tussen de Springer Mountain in de staat Georgia en Mount Katahdin in de staat Maine. Die laatste berg heeft Monica ook beklommen. Het is een totale afstand van 3538 km tussen de twee bergen. Zoals Monica zei maken sommige mensen deze wandelroute. Het duurt ongeveer 3 maanden. Het is niet geheel zonder gevaar, want tussendoor kan je ook wilde zwarte beren tegenkomen en verschillende katachtigen die de wandeling wat ingewikkelder maken. Monica en Scott (Monica’s zwager) hadden een week geleden de White Mountains beklommen. Het was een pittige wandeling en ze hadden 1 nacht overnacht op een berg. Monica vertelde dat bij de plaats waar ze de tent hadden opgezet een soort berenhol was. Ze hadden berenspray bij zich, een soort heftige pepperspray. Het was het enige stukje wat ze op dat moment zagen waar ze een tent op konden zetten. Dus moet je nagaan dat het best spannend kan zijn als je zo’n wandeling maakt. Uiteindelijk hebben ze het hoogste punt wandelend bereikt, namelijk Mount Washington met een hoogte van 1917 meter. 

Inmiddels waren wij aangekomen bij de camping Rest-N-Nest; dit is de camping waar Monica’s zus, Marbella, en haar zwager, Scott, wonen op het moment. Marbella en Scott reizen net als Monica door de Verenigde Staten. Marbella is ook werkzaam in de zorg als ZZP’er waardoor ze veel vrijheid hebben om te gaan en te staan waar ze willen. We hadden een standplaats toegewezen gekregen en ik had Scott zojuist ontmoet buiten de receptie. De tent was binnen no-time opgezet en we waren vervolgens naar de enorme caravan van Marbella en Scott gelopen.  Hier ontmoette ik Marbella. Het was superleuk meteen vanaf het begin. Ik had oer-Hollandse stroopwafels en hagelslag mee genomen. Ik kreeg ook een tasje met vreterijen en boekjes over Amerika. Ik voelde me meteen welkom. Marbella had een prachtige tapasplank gemaakt met lokale tapas en kazen. Zelden had ik zo’n mooi gedecoreerde tapasplank gezien! Na de tapas waren wij naar buiten gegaan waar Scott een kampvuurtje had aangestoken. Het was prima vertoeven in de bossen met de warmte en lekkere alcoholische versnaperingen. We hebben hier nog tot laat gezeten. Na het kampvuur gingen Monica en ik naar de tent toe. Het was zo helder dat je de melkweg in de lucht zag. Er waren enorm veel sterren en zelfs ook vallende sterren. Prachtig. Aangezien het droog was hadden we het regenzeiltje omhoog gedaan zodat we naar buiten konden kijken. We hadden maar liefst 3 vallende sterren gezien, dus ra ra… wat voor wens had ik gedaan, haha ;-)!