Donderdag 10 augustus 2023 – Op avontuur in de staat Vermont

In de ochtend waren we rustig opgestart en hadden we een bak koffie in de caravan gedaan samen met Marbella en Scott. We hadden hier een grappige comedy film in de ochtend gekeken, namelijk Eurovision 2020. Ik dacht in eerste instantie dat het een soort concertverfilming was, maar nee het was een super grappige comedy film. In de middag waren wij met de auto naar boven gereden bij Mount Ascutney. We waren nog niet geheel op de top, dus het was nog een kleine wandeling naar de top. Het was een prachtige natuur. Scott was druk op zoek naar een stekelvarken die hij graag wel in het wild zou willen zien. Het blijkt dus dat die beesten in de bomen zitten. Het is voor mij niet de eerste plek waar ik zou kijken voor een stekelvarken, haha! Aan de top stond een grote uitkijktoren waarbij je uitzicht had op de White Mountains en de rest van de omgeving. We hadden een hoogte van 766 meter bereikt, wel is het grootste stuk met de auto afgelegd, maar het was mij een partij prachtig boven op de berg. Vanaf de berg reden wij naar de Cornish-Windsor Bridge. Het  is niet zomaar een brug waar we naartoe reden …nee, het is een 157 jaar oude overdekte houten brug. Ooit gebouwd voor $9000 in 1866. De brug was tot 2008 de langst (62 meter) bestaande overdekte bruggen in de Verenigde Staten. De langste overdekte brug staat nu in Ohio met een lengte van 187 meter, echter is die met hedendaagse materialen gemaakt. Het grappige aan de Cornish-Windsor Bridge is dat er een tekst op staat ‘’Walk your horses or pay two dollar fine’’. Het is dusdanig oud dat ze hier met paarden overheen reden. Destijds was het niet toegestaan om al zittend op je paard de brug over te gaan, als je dat wel deed kreeg je een boete van $2,- …waarschijnlijk was dat toen heel veel geld! De brug verbindt de staten Vermont en New Hampshire met elkaar. En aangezien New Hampshire een grappige slogan heeft had ik er nog een foto bij gemaakt. De slogan gaat als volgt: ‘’Live free or die’’. 

Na de brug zijn we naar een wegrestaurant gegaan genaamd ‘’Frazer’s Place’’, dit was in het plaatsje Windsor. Hier hadden we een ijsje gegeten en nog wat snacks voor tussendoor. Ook hier zat je prachtig en had je mooi uitzicht op de natuur. Van het wegrestaurant reden wij door naar het plaatsje Quechee. Hier stopten we bij een mega grote souvenirwinkel die was opgedeeld in meerdere winkeltjes. Van souvenirtjes tot aan lokale producten tot zelfs alpaca wol kleding kon je hier kopen. Bij de ingang stond een grote plastic bruine beer waarmee je een foto kon nemen, uiteraard hadden we hier nog even een foto genomen, haha! Naast de grote souvenirwinkel zat ook een bierbrouwerij genaamd Foley Brother Brewery. We gingen hier even iets drinken. Er stond een Zuid-Afrikaanse vrouw bij de balie en vroeg naar mijn accent. Ik hoorde ook aan haar een accent, dus vroeg waar zij vandaan kwam. Ze was hierheen verhuisd voor haar man die ze in Zuid-Afrika had ontmoet. Het grappige was dat ze in Zuid-Afrika op een wijngaard werkte en nu dus in een bierbrouwerij. Het is iets totaal anders, maar toch ook weer niet, het blijven beide alcoholische versnaperingen, haha! Bij de brouwerij hebben we een spelletje Cornhole gedaan. Blijkbaar iets typisch Amerikaans waar ook zelfs professionele wedstrijden in worden gehouden. Je staat tegenover elkaar en ieder heeft een soort sjoelbord naast zich staan met een ronde opening er in. Elke speler heeft 5 zakjes gevuld met pitten (of iets anders wat het zwaar maakt). De zakjes moet je naar het bord van de ander gooien en hopen dat je het door de opening krijgt. Ze waren verbaasd dat ik er nog nooit van had gehoord …al wisten ze wel al snel dat ik er verdomd slecht in was, haha! Scott en ik waren een team en Monica en Marbella waren een team. Het is dankzij Scott dat we hadden gewonnen, want ik was echt slecht, haha! 

Na het nodige aantal biertjes waren we naar een kloof gereden, namelijk de Quechee Gorge. Er is een brug die beide kanten met elkaar verbindt en je kan er wandelend op om het prachtige uitzicht van 50 meter hoogte te bewonderen. De brug is in 1911 gebouwd en is de oudste stalen brug in de staat Vermont. Scott vertelde dat er niet lang geleden enorme overstromingen waren vanwege de enorme regenval hier. Je zag ook dat op hoger gelegen gedeelte de grond nog nat was. Het was hierdoor ook niet mogelijk om dichterbij de kloof te komen, de paden waren afgezet. Vanaf de kloof waren we naar een mini golfbaan gegaan waar we met z’n vieren minigolf hadden gespeeld. Kort daarvoor reden wij er al langs en had ik gezegd dat ik verdomd slecht in ben. Afijn, ik ging het maar proberen, haha! Al snel had ik bij de 4e hole de bal in de vijver geschoten, dus dat schoot sowieso niet op. Het was wel erg leuk, maar soms niet te doen met bepaalde parcours. Scott had gewonnen, Monica was tweede geworden, ik derde en Marbella vierde. Gelukkig was ik net zo slecht als Marbella, haha. Ná de minigolf zijn we naar de Harpoon Brouwerij gegaan in Windsor. Het begon te regenen, dus we waren net op tijd bij ons laatste punt aangekomen. Op de parkeerplaats merkte je nauwelijks hoe druk het was, maar toen we eenmaal binnen stapten was het een gezellige boel. Er was een live-bandje aan het optreden en veel mensen waren aan het dansen. Ik had een beer-flight besteld, het waren vier verschillende soorten biertjes van de Harpoon Brouwerij. Ondertussen kwamen er verschillende Amerikaanse liedjes die Monica, Marbella en Scott aan het meezingen waren. Later gooide de band nog een Johnny Cash nummertje er in en kon ik ook meezingen, haha. We hadden hier nog even heerlijk gegeten en waren teruggegaan naar de camping. Het regende kei maar dan ook keihard! We hebben het merendeel uit de tent gehaald en hadden het geluk dat we bij Marbella en Scott in de caravan konden slapen, dat was namelijk echt niet te doen geweest. Het was een geweldige dag weer en zoveel mooie dingen gezien!